زندگی انسان، به عنوان مهمترین دغدغه هر فرد، غالبا بر اساس تصمیمات و افعال ساخته می شود. انسانها در زندگی ناگزیر هستند از تصمیم گیری و اراده در مراحل و لحظات مختلف زندگی، به گونه ای که انسان فاقد توان تصمیم گیری، بعضا حتی انسان هم شناخته نمی شود و صرفا بدن انسانی فرض می شود. تصمیم گیری یکی از مهمترین جنبه های زندگی انسان است. انسان ها مبتنی بر تصمیماتی که اخذ می کنند، زندگی خویش و در ادامه خوشبختی و یا بدبختی خود را انتخاب می کنند. در این میان، یکی از مهترین سوالات این است که تصمیماتِ افراد، تصمیمات اجتماع را می سازد و یا اینکه این تصمیمات اجتماع است که سازنده تصمیمات افراد است؟ در این پژوهش، تلاش شده است از آرای فلاسفه با محوریت فلاسفه اسلامی مطالب استخراج گردد. مبتنی بر دستاوردهای پژوهش، در واقع رابطه ای دیالیکتیک مابین تصمیمات فردی و اجتماعی وجود دارد. بدین نحو که عرف و قواعد و تصمیمات اجتماعی پیشین، از مجاری سه بعد شناختی، عاطفی و رفتاری بر فرآیند تصمیم گیری فرد اثرگذار است(البته این تاثیر مطلق نبوده ولیکن تصمیمات اجتماعی یکی از مولفه های بسیار مهم در بسیاری از تصمیمات است). در سوی دیگر، همچنان که خود اجتماعات بشری، در واقع حاصل اجتماع اعتباری افراد آن است، بر همین نحو، تصمیمات اجتماع و عرف و قواعد اجتماعی، در واقع محصول دو نوع تصمیمات تجمیعی و تصمیمات برآیندی است.
