باقر سیدعلیپور

زمینه: با توسعه سریع در صنعت نانوفناوری، فهم سمیت نانوذرات و فاکتورهای مرتبط با خطرات آن ها بر موجودات زنده ضروری است. هدف از این پژوهش بررسی سمیت نانوذره نیکل و کلرید نیکل بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان در سرم وکبد موش صحرایی می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 48 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی به 8 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل هیج تیماری دریافت نکرد، گروه شم سرم فیزیولوژیک و گروه های تیمار، نانوذرات نیکل و کلرید نیکل با غلظت 5، 15 و 25 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت تزریق درون صفاقی دریافت کردند. بعد از خونگیری، بافت کبد جدا، هموژنیزه و سپس فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان، سطح مالون دی آلدئید و گلوتاتیون اندازه گیری شدند. یافته ها: میانگین ظرفیت آنتی اکسیدان تام در گروه های نانوذره نیکل با غلظت 5، 15 و 25 میلی گرم بر کیلوگرم در سرم به ترتیب (003/0=P)، (034/0=P) و (006/0=P) و در کبد به ترتیب (012/0=P)، (029/0=P) و (005/0=P) نسبت به کنترل کاهش معنی داری نشان داد. میانگین سطح MDA سرم و کبد در گروه نانوذره نیکل و کلرید نیکل فقط با غلظت 25 میلی گرم بر کیلوگرم نسبت به کنترل (03/0=P) و (014/0=P) افزایش معنی داری نشان داد. میانگین فعالیت GST سرم در گروه های نانوذره نیکل با غلظت 15 و 25 به ترتیب کاهش معنی داری (014/0=P) و (04/0=P) نسبت به گروه کنترل نشان داد. نتیجه گیری: نانوذره نیکل احتمالاً باعث القاء تولید رادیکال های آزاد و استرس اکسیداتیو می شود. کاهش ظرفیت آنتی اکسیدان تام و افزایش MDA نشان دهنده آسیب اکسیداتیو بافت کبد است