باقر سیدعلیپور

در طی فرایند تا خوردگی پروتئین پلی پپتید تک بعدی به یک ساختار سه بعدی از طریق فرایندهای پیچیده تا می خورد که نقص در تاخوردگی منجر به بروز بیماری هایی مانند الزایمر و پارکینسون می شود که تا خوردگی نادرست پروتئین منجر به تجمع پروتئین می شود. به اثبات رسیده است که ترکیبات پلی فنولی که می توانند با گونه های مختلف که در تجمع تشکیل شده است تعامل برقرار کنند که مولکول های ضد امیلوئیدوژن هستند.که بد تا خوردن پروتئین ها منجر به عملکرد نادرست سیستم های بیولوژیک می شود و در نتیجه ابتلا به بیماری ها و انواع سرطان را به دنبال دارد. سلیمارین مخلوطی است حاوی ایزومر فلاونولیگنان سیلیبین و ایزوسیلیبین و سیلی کریستین که یک ترکیب پلی فنولی است و خاصیت انتی اکسیدانی دارد و محافظت کننده فعالیت عصبی برای مهار تجمع پروتئین می باشد. Als که با تجمع پروتئین SOD1 مشخص می شود که تصور می شود برای نورون های حرکتی سمی هستند و سلیمارین می تواند به طور موثری از تشکیل فیبریل های امیلوئید بتا و سمیت امیلوئید بتا برای سلول های عصبی جلوگیری کند. به این صورت که جهش یافته SOD 1 در موقعیت P66R که در لوپ 5 قرار دارد از تجمع امیلوئید در جهش یافته P66R جلوگیری می کند. که از روش های بیوشیمیایی و بیوفیزیکی مانند میکروسکوپ الکترونی عبوری_سنجش ANS_ازمون Tht و MD استفاده کرده ایم. که با استفاده از غلضت های مختلف سلیمارین اثر مهاری ان مورد تائید قرار گرفت. به این صورت که در طی دینامیک مولکولی با اضافه شدن سلیمارین به جهش یافته P66R میزان RMSD ان کاهش پیدا می کند و فشردگی بیشتر می شود پروتئین بازتر می شود و همچنین RMSF کاهش می یابد وما کاهش نوسانات را خواهیم داشت. توسط تجزیه و تحلیل FTIR و DSSP مشخص شد بر همکنش های تغییر یافتهد تجمعات امیلوئیدی با غشای سلولی که باعث کاهش سمیت می شود به کاهش ترکیبات ساختار ثانویه نسبت داده شود. برای ردیابی تغییرات در مواجهه با سطح اب گریز پروتئین در طول تجمع از فلورسانس ANS استفاده کردیم.پس از صفر تا 72 ساعت انکوبه شدن سلیمارین اثر مهاری خود را در غلضت های مختلف نشان داد. در ازمون Tht غلضت های 30 و60 میکرومولار از سلیمارین نشر فلورسانس Tht را کاهش داد و در نتیجه از تشکیل امیلوئید کاسته شد. بیماری های عصبی با تجمع پروتئین ها مشخص می شوند که یک فرایند مهم بوده و باعث ایجاد سمیت می شود و این سمیت منجر به اختلال و از بین رفتن یکپارچگی غشایی و در نهایت نقص سلول و مرگ می شود. با افزایش غلضت تجمعات P66R اثرات همولیتیک افزایش می یابد و حضور سلیمارین باعث کاهش گونه های جهش یافته P66R در غشا می شود. که افزودن سلیمارین در غلضت های 30 و 60 میکرومولار کاهش قابل توجهی را در چگالی تجمعات نشان داده است.