ومورها یکی از مهمترین تهدیدات زندگی انسان در دنیاست و بهبود داروهای مورد استفاده در درمان آنها همیشه مورد نیاز بوده است. بیشتر آلکالوئیدها علاوه بر خواص آنتی اکسیدانی، فسفودی استراز را مهار کرده و cAMPداخل سلولی را افزایش می دهند. کاتارانتین، یک آلکالوئید ایندول متعلق به خانواده آلکالوئیدهای وینکا، که به طور طبیعی در بسیاری از گیاهان وجود دارد و همچنین به طور صناعی توسط روش های مختلفی سنتز میشود، در ترکیب با وینبلاستین به عنوان یک داروی ضد سرطان استفاده می شود. هدف اصلی پژوهش بررسی اثر القایی cAMPبر سیستم اتوفاژی در رده سلولی HepG2تیمار شده با کاتارانتین با ارزیابیفاکتور Beclin1میباشد. . غلظت بهینه کاتارانتین ( )IC50با استفاده از MTTو تعیین درصد بقا تخمین زده شد، سپس غلظت بالاتر و غلظت کمتر IC50برای تیمارهای بعدی در نظر گرفته شد. اثر کاتارانتین بر روی آپوپتوز توسط فلوسایتومتری و اتوفاژی با تخمین سطوح بیان ژنهای مربوط به اتوفاژی با استفاده از تکنیک Real-time PCRارزیابی شد. IC50به دست آمده معادل 135میکرومولار کاتارانتین بود. نتایج نشان میدهد که کاتارانتین میتواند آپوپتوز را القا کند و درمان با افزایش دوز کاتارانتین بقای سلولهای HepG2را در یک مدل وابسته به دوز کاهش میدهد. همچنین کاتارانتین، سطح بیان ژنهای مرتبط با اتوفاژی Beclin1را افزایش داد. می توان نتیجه گرفت که کاتارانتین علاوه بر سمیت سلولی و تحریک آپوپتوز در سلول های ،HepG2مسیرهای سیگنال دهی اتوفاژی را در سلول های سرطانی افزایش داده و باعث نکروز اتوفاژیک می شود. کاتارانتین میتواند همراه داروهای ضدسرطان، مکمل دارویی خوبی برای بیماران مبتلا به سرطان کبد باشد، هرچند از بابت اثرات جانبیروی سایر اعضا، نیاز به مطالعه حیوانی دارد. خاصیت ضدسرطانی و موثر بودن کاتارانتین نیازمند تحقیقات بیشتر در مطالعات بیوشیمی و پزشکی است