باقر سیدعلیپور

نقص در ترمیم زخم های عمیق پوستی سبب مرگ و میر در سراسر جهان شده است . روش استاندارد و متداول درمان جراحی به شیوه های اتوگرافت، آلوگرافت و زنوگرافت و روش های مهندسی بافت می باشد اما هریک از این روش ها معایبی دارند . مانند کمبود دهنده قابل دسترس، عفونت، انتقال بیماری و رد پیوند . در راستای این محدودیت ها نانومواد مانند نانوذره مس به دلیل داشتن نسبت سطح به حجم بالا، پایداری بالا ، ایمنی بالینی و خاصیت ضد باکتریایی قابل توجه می باشند لذا در این مطالعه ابتدا به بررسی اثر نانوذره مس در پاسخ به سلول های اندوتلیال و فیبروبلاست پرداخته شد سپس خاصیت ترمیم نانوذره مس در مدل حیوانی آسیب پوستی مورد بررسی قرار گرفت. سلول های فیبروبلاست و اندوتلیال در معرض نانو ذره مس با غلظت های1،10،100،1000،10000،10000 میکرومولار و اندازه های 20 ، 40 و 80 نانومتر در بازه زمانی 24-72 ساعت قرار گرفتند سپس بررسی سمیت سلول ها با تست MTS ، بررسی سنجش میزان مهاجرت سلولی با استفاده از تست scratch ، بررسی میزان بیان کلاژن نوع 1 با تست Real time و سنجش تکثیر سلولی با استفاده از فلوسایتومتری صورت گرفته است . در مدل حیوانی ترمیم زخم نیز از 50 رت نژاد ویستار نر استفاده شده است و با استفاده از رنگ امیزی هماتوکسیلین و ائوزین نمونه بدست امده از بافت کبد در روز های3،7،14،21 جهت بررسی میزان تجمع نانوذرات بررسی شده است. همچنین بررسی آنزیم های بیوشیمیایی ALT,ALP,LDH, وtotal protein, Albumin با استفاده از اتوآنالیزر صورت گرفت. نتایج نشان داد نانوذره مس با اندازه 40 نانومتر و غلظت 10 میکرومولار و اندازه 80 نانومتر با غلظت 1 میکرومولار برسلول های فیبروبلاست و اندوتلیال غیر توکسیک بوده و داده های بدست امده از نتایج فلوسایتومتری و تست scratch نیز تاییدی بر نتایج تست سمیت بوده است. نتایج تست Real time بیانگر میزان افزایش بیان کلاژن نانوذره 80 نانومتر با غلظت 1 میکرومولار نسبت به سایر غلظت ها بوده است . از بررسی بدست آمده از نتایج تعیین اندازه بسته شدن سطح زخم در مدل حیوانی رت ویستار نر نیز نانوذره 80 نانومتر با غلظت 1 میکرومولار بیشترین سرعت ترمیم را نسبت به سایر غلظت ها داشته است . مطالعه حاضر نشان داده است از میان نانوذره مس با اندازه های 20 40 و80 نانومتر با غلظت های 1،10،100،1000،10000،10000 میکرومولار، نانوذره 80 ن