باقر سیدعلیپور

آنزیم اوریکاز یا اورات اکسیداز متعلق به کلاس اکسیدازهای بدون کوفاکتور بوده و یک آنزیم تترامر است. اوریکاز (اورات اکسیداز، ).EC 1.7.3.3 کریستال های اسید اوریک محلول را در حضور اکسیژن مولکولی به -5 هیدروکسی ایزواورات ( )5-hydroxyisourateو H2O2کاتالیز می کند. سپس این ترکیب حدواسط طی یک واکنش غیر آنزیمی به یک ترکیب محلول قابل دفع یعنی آلانتوئین و همچنین دی اکسید کربن تبدیل می شود. علیرغم توزیع گسترده این آنزیم در میکروارگانیسم ها و پستانداران ژن اوریکاز در ژنوم پریمات های بالاتر و انسان به دلیل وقوع جهش هایی بیان نمی شود این امر منجربه افزایش غلظت اسید اوریک در خون شده و خطر ابتلا به بیماری هایپراوریسمی (افزایش شدید اسید اوریک خون) در انسان را بالا می برد. اوریکاز یک آنزیم دارویی دارای کاربردهای درمانی ازجمله کاهش اورات سمی بوده و در درمان نقرس، نفروپاتی و هایپراوریسمی استفاده می شود. علیرغم داشتن تمایل بالا در تبدیل سوبسترا به محصول، پایداری کم آن در برابر حرارت، کاربرد آن را با محدودیت مواجه کرده است که برای مقابله با این چالش راهکارهای مختلفی استفاده شده است که میتوان به مهندسی پروتئین و دستکاری ژنتیکی اشاره کرد. بنابراین بهبود مقاومت حرارتی آنزیم کاملاً ضروری میباشد. اسیدآمینه های تریپتوفان، تیروزین و فنیل آلانین موجود در پروتئین ها به نشر فلورسانس و قطبیت محیط حساس بوده، پس تغییر در ساختار پروتئین منجربه تغییر محیط اطراف این اسیدآمینه ها و طیف نشری آنها می شود. به منظور حذف اثرات اسیدآمینه های تیروزین و فنیل آلانین، تهییج در ناحیه ٢٩5نانومتر انجام شد، که طیف های به دست آمده تنها مربوط به حلقه ی غیرقطبی ایندول اسیدآمینه تریپتوفان می 3rd National Conference onباشد. شدت فلورسانس ذاتی آنزیم جهش یافته در مقایسه با آنزیم وحشی افزایش یافته که نشان دهنده تغییرات محیط اطراف رزیدو تریپتوفان می باشد(شکل .)1افزایش نشر فلورسانس خارجی پروتئین جهش یافته نسبت به پروتیین وحشی، نشان دهنده افزایش سطح آبگریزی است