باقر سیدعلیپور

زمینه و هدف: نانوذره مس با القاء رگ زایی مقبولیت بالایی در پاسخ به مهم ترین چالش ترمیم زخم یافته است. اما با توجه به خاصیت سمی نانوذرات، ابتدا باید به غلظت غیر توکسیک از آن ها دست یافت. این مطالعه با هدف تعیین غلظت و اندازه مناسب نانوذره مس جهت بررسی اثر سمیت آن بر سلول های اندوتلیال انجام گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه، نانوذره مس40 نانومتری را با غلظت های 1، 10 و 100 میکرومولار و 1 و 10 میلی مولار بر روی سلول های اندوتلیال اثر داده و سپس زنده مانی سلول ها در زمان های 24، 48 و 72 ساعت را با روش متیل تیازول تترازولیوم (MTS) ارزیابی نمودیم و میزان جذب نوررا با استفاده از دستگاه الایزا ریدر سنجیده و مقدار آن را ثبت کردیم. یافته ها: نتایج بررسی سمیت سلولی نانوذره مس دربازه ی زمانی 24 ساعت در غلظت بالای 100 میکرومولار نشان داد که نانوذره مس در این غلظت توکسیک بوده است (05/0>p). در زمان های 48 و 72 ساعت، میزان فعالیت زنده مانی سلول ها در تمام غلظت ها افزایش یافت، به طوری که در غلظت 100 میکرومولار بیش ترین تفاوت با کنترل مشاهده شد(05/0>p). هم چنین میزان IC50 در طی زمان های انکوباسیون 24، 48 و 72 ساعت به ترتیب 44/31، 67/36 و 38/29 میکرومولار به دست آمد. نتیجه گیری: یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد نانوذره مس در غلظت های مختلف و در طی بازه زمانی 48 و 72 ساعت، نه تنها سبب سمیت سلولی نشده، بلکه باعث افزایش تکثیر سلول های اندوتلیال نیز شده است. بنابراین، نانوذره مس با اثر وابسته به دوز و زمان باعث افزایش تکثیر سلول های اندوتلیال می شود.