باقر سیدعلیپور

اورات اکسیداز یا اوریکاز آنزیمی است که اسید اوریک را به آلانتوئین تبدیل میکند و نقش مهمی در متبولیسم پورین دارد. این آنزبم در انسان در روند تکامل ترجمهاش مهار شده و بنابراین باعث عدم تجزیه اسیداوریک می گردد. تجمع اسید اوریک در بدن میتواند منجربه هیپر اوریسمی و نقرس شود. پروتئین های دارویی این آنزیم در برابر افزایش دما ناپایدار می شوند که برای مقابله با این مشکل می توان از دستکاری ژنتیکی و مهندسی پروتئین استفاده کرد. . هدف این مطالعه جایگزینی اسیدآمینه ی سرین به سیستئین در موقعیت 224آنزیم اوریکاز جهت بهبود و افزایش پایداری آنزیم میباشد. برای اثبات این موضوع ما از مطالعات بیوانفورماتیکی بهره گرفتیم. در این مطالعه از سرورهای PremPS، I-Stable ،I-Mutantو... استفاده کردیم که افزایش پایداری و ∆Gرا داشتیم. علاوه بر مطالعات بیوانفورماتیکی ما از روش های تجربی برای سنجش میزان فعالیت و پایداری ساختاری استفاده کردیم دراین تحقیق از پلاسمید (+) pET28aحاوی ژن اوریکاز و باکتری E.coliسویه BL21مورد استفاده قرار گرفت. جهش زایی هدفدار به روش Quick-change PCRبه منظور ایجاد جهش نقطه ایی با استفاده از Pfu DNA polymeraseانجام شد. با استفاده از کروماتوگرافی میل ترکیبی Ni-NTAآگارز خالص شدند. پس از تخلیص آنزیم، دمای بهینه و پایداری حرارتی آنزیم جهش یافته با نمونه وحشی مقایسه شد و نتایج حاکی از دمای بهینه و پایداری دمای بالاتر آنزیم جهش یافته در مقایسه با تیپ وحشی می باشد. بنابراین، بررسی های بیشتر بینش هایی را برای بهبود پایداری اوریکاز و گسترش کاربردهای آن ارائه می دهد