بیشتر پلیمرهایی که در دنیای امروز سنتز، بررسی و مورداستفاده قرار میگیرند ازنظر ماهیت آلی هستند. یعنی اسکلتهای زنجیری آنها در درجه اول از اتمهای کربن و غالباً همراه با برخی هترواتمها مانند اکسیژن و نیتروژن تشکیل میشوند. از خصوصیات جذاب آنها مانند پردازش آسان، مقاومت بالا و چگالی کم در همه جوامع صنعتی بهرهبرداری شده است به حدی که اکنون تصور زندگی بدون آنها دشوار است. علیرغم موفقیتهای فراوان، پلیمرهای آلی دارای نواقصی هستند. برای مثال مونومرهایی که از آنها تهیه میشوند غالباً درمعرض مضرات صنعت نفتاند. خود پلیمرها معمولاً دمای نرمشوندگی پایین یا دمای تخریب پایینی دارند. بسیاری نیز در برابر تخریب ناشی از اکسیژن، اُزن یا تابش پرانرژی آسیبپذیرند. بعضی از آنها در هنگام تماس با حلالها یا مایعات برای کاربردهای تجاری دچار انحلال یا تورم میشوند. سرانجام، بسیاری از آنها با مقاومت در برابر ادغام با زیستکره یا با تشکیل محصولات بسیار سمی در هنگام احتراق، مشکلات زیستمحیطی ایجاد میکنند. پلیمرهای معدنی با اسکلتهایی معمولاً از اتمهای سیلیکون، فسفر، اکسیژن یا نیتروژن، اکنون بیشتر و بیشتر موردمطالعه قرار میگیرند. یکی از دلایل بارز، یافتن موادی است که از برخی محدودیتهای ذکرشده در بالا رنج نمیبرند. مطمئناً از هیچ پلیمر واحدی نمیتوان انتظار داشت که تمام خصوصیات موردنظر را برای یک کاربرد، بهویژه در زمینه فناوری پیشرفته داشته باشد. با وجود این، ماهیت شیمیایی کاملاً متفاوت مواد معدنی نشان میدهد که آنها به روشهای مختلفی میتوانند نسبت به همتایان آلی خود برتری داشته باشند. پلیسیلوکسانها، با پایداری حرارتی فوقالعاده خود، نمونه خوبی در این زمینهاند. قابلیت تجزیهپذیری کنترلشده و محصولات تخریبی بیضررِ پلیفسفازنها در سیستمهای انتقال دارویِ کنترلشده از دیگر موارد است. دلایل متعدد دیگری برای علاقهمندی به پلیمرهای معدنی وجود دارند. یکی نیاز ساده بهدانستن اینکه چگونه ساختار بر خواص پلیمر تأثیر میگذارد، بهویژه در خارج از زمینه بهخوبیشناختهشده مواد آلی است. دلیل دیگر پلی است که پلیمرهای معدنی بین علم پلیمر و سرامیکها فراهم میکنند. شیمی روزافزونی در تهیه سرامیکهایی با ساختارِ بهدقت کنترلشده، مورداستفاده قرار میگیرد و پلیمرهای معدنی در چنین رویکردهایی بهطور فزایندهای پیشمادههای مهمی هستند. کتاب حاضر برای فراهم
