هدف: سرمایه روانشناختی هسته اصلی رفتار مدیران در سازمان است. اگر سرمایه روانشناختی مدیران از آن‌ها حمایت کند، عملکردهای پیچیده، بهتر و بهینه خواهد شد. با در نظر گرفتن به اشتراک گذاری دانش و انجام تعهدات مدیران، تصمیم گیری بهتر و بهینه تر خواهد بود. میانجی‌گری تعهد مدیریت، تأثیر سرمایه روانشناختی بر عملکرد می تواند از طریق ایفای نقش تعهدات مدیریت و دانش انجام شود. هدف اصلی این تحقیق، بررسی تأثیر سرمایه روانشناختی بر عملکرد دستگاه‌های اجرایی با در نظر گرفتن اشتراک دانش و تعهد مدیریت به عنوان متغیر میانجی است. روش: برای انجام این پژوهش از ابزار پرسشنامه از پیش تعیین شده برای سنجش متغیرهای پژوهش استفاده می‌شود. سپس برای بررسی فرضیه های این پژوهش از نرم افزار PLS استفاده خواهد شد.در این پژوهش، با توجه به مدل مفهومی، مدل‌سازی معادله ساختاری مبتنی بر کوواریانس برای ارزیابی اثرات مستقیم، غیر مستقیم و متقابل مورد استفاده قرار می گیرد.برای گردآوری داده‌های آزمون فرضیه‌های پژوهش از روش میدانی (توصیفی از نوع پیمایشی)استفاده شده است. یافته‌ها: نتایج نشان‌دهنده این است که بین سرمایه روانشناختی کارکنان و عملکرد(پاسخگویی) دستگاه اجرایی رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد.به عبارت دیگر، هرچه سطح سرمایه روانشناختی کارکنان بالاتر باشد، عملکرد دستگاه اجرایی نیز بهتر خواهد بود.همچنین نشان دهنده تاثیر مثبت و معنی‌دار سرمایه روانشناختی بر عملکرد مالی از طریق متغیر تسهیم دانش مالی و همچنین تاثیر مثبت و معنی‌دار سرمایه روانشناختی بر عملکرد از طریق متغیر میانجی تعهدات مدیریت می‌باشد. نتیجه‌گیری: یافته های این پژوهش نشان‌دهنده اهمیت سرمایه روانشناختی،تسهیم دانش مالی و تعهدات مدیریت در بهبود عملکرد دستگاه‌های اجرایی است. بر اساس این یافته ها، پیشنهاد می‌شود برنامه‌هایی برای تقویت سرمایه روانشناختی کارکنان، تسهیل تسهیم دانش مالی و ارتقای تعهدات مدیریت در دستور کار دستگاه‌های اجرایی قرار گیرد.
