1403/01/09
علی اکبر باقری خلیلی

علی اکبر باقری خلیلی

مرتبه علمی: استاد
ارکید:
تحصیلات: دکترای تخصصی
اسکاپوس:
دانشکده: دانشکدۀ ادبیّات و زبان‌های خارجی
نشانی:
تلفن: 01135302667

مشخصات پژوهش

عنوان
گفتمان طنز در آثار صادق چوبک
نوع پژوهش
مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها
صادق چوبک، گفتمان طنز، ادبیات معاصر.
سال 1395
مجله ادبيات پارسي معاصر
شناسه DOI
پژوهشگران علی اکبر باقری خلیلی ، صفوراسادات رشیدی

چکیده

طنز نوعی گفتمان است که جهت انتقاد و یا التذاذ مخاطب به کار گرفته م ی شود . ادبیات معاصر ایران از طنز برای بازتاب دیدگاه های انتقادی استفاده م یکند چنانچه داستان پرداز جدی نویسی چون چوبک، زمانی که قلمِ جد احساس عجز م یکند، از طنز یاری م یجوید. واکاوی طنز داستان های او می تواند در درک گفتمان های مسلّط داستان های وی و دوره ای از تاریخ ایران، نقش تأثیرگذاری داشته باشد . طنزهای چوبک را از لحاظ درو نمایه و کارکرد می توان به 4 دسته فلسفی، اجتماعی، سیاسی و پیشبرنده تقسیم کرد . طنز فلسفی و اجتماعی وی نسبت به دیگر طنزهایش تلخ تر است. گفتمان اصلی آن، بازتاب نگاه پوچگرایانه نسبت به زندگی است. گفتمان اصلی نویسنده در طنز اجتماعی، ضدیت با نادانی، فقر و فساد اجتماعی، در طنز سیاسی ضدیت با نظام سلطه است. طنز ساده و پیشبرنده کمتر انتقادی است و برای گسترش داستان و شخص یت پردازی مورد استفاده قرار می گیرد.