مسئله طراحی شبکه سیستم های حمل و نقل به نحوه تخصیص میزان محدودی بودجه برای توسعه زیرساخت شبکه حمل و نقل می پردازد. از جمله هدف‌هایی که در این مسئله مورد استفاده قرار می‌گیرد می‌توان به کمینه سازی کل زمان سیر در شبکه، کمینه-سازی هزینه‌های توسعه، یا بیشینه سازی درآمد حاصله از انتقال بار اشاره کرد. در این مقاله سیستم حمل و نقل راه آهن جمهوری اسلامی ایران برای تحلیل بررسی انتخاب شده است. مسئله طراحی شبکه معمولا به ذی النفعان متعددی روبرو است که هر چه تعداد آن ها بیشتر شود، تعداد سطح های برنامه ریزی افزایش می یابد. در این مقاله دو گروه تصمیم‌گیرنده در این مسئله تاثیر گذار هستند که سبب می شود که مساله طراحی شبکه یک مسئله دوسطحی بشود که در رده مسائل NP-Hard قرار می‌گیرد. مسائل دو سطحی به دلیل ماهیت غیرمحدب، حل آن با استفاده از روش‌های دقیق بهینه سازی در مقیاس‌های کوچک با دشواری از نظر زمان و حافظ روبروست. برای غلبه بر این مشکل، در این مقاله یک یک الگوریتم تقریبی ابتکاری از نوع حریصانه ارایه می‌شود. این الگوریتم با زبان جاوا پیاده سازی شد. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که با توسعه شبکه تا سطح عبور تقاضای 57 میلیون تن، متوسط زمان سیر به کمترین مقدار خود می‌رسد و برای مقادیر تقاضای بیشتر، متوسط زمان سیر روند افزایشی خواهد داشت.
