مسئله ی طراحی شبکه حمل ونقل همگانی یکی از مهمترین مسائلی است که همزمان با توسعه پایدار شهری در نظر گرفته می شود. هدف آن است خطوط همگانی به گونه ای طراحی شوند که ضمن حفظ محدودیت بودجه بیشترین پوشش تقاضا در سطح شبکه حاصل گردد. تاکنون روش های ابتکاری زیادی برای حل مسئله طراحی شبکه حمل-ونقل همگانی ارائه شد که جواب های نزدیک به بهینه جهانی را در مدت زمان کوتاهی می یابند، اما تمرکز بر روی شبکه های حمل ونقلی خاص در این حوزه اندک بوده است. هدف از این پژوهش ارزیابی عملکرد الگوریتم تپه نوردی در حل مسئله طراحی شبکه خطوط برای شبکه های شهری با الگوی شطرنجی است. در این راستا مطابق با ادبیات موضوع یک الگوریتم جستجوی محلی از نوع تپه نوردی، معرفی می شود، سپس جهت دستیابی به جواب با کیفیت بالاتر و کاهش احتمال توقف در جواب های بهینه محلی با کیفیت پایین، الگوریتم مزبور در 20 تکرار با جواب اولیه متفاوت اجرا می شود. مقایسه مقدار متوسط پوشش حاصله از این الگوریتم در یک شبکه شطرنجی 10×6 (دارای 60 گره) برای 30 ماتریس تقاضای سفر تصادفی، در مقابل جواب دقیق بدست آمده از روش شمارش جواب های غالب این امکان را می دهد کیفیت پاسخ الگوریتم تپه نوردی ارزیابی شود. این نتایج نشان می دهد، در مقایسه با حل دقیق مسئله با شمارش جواب های غالب در مدت زمان تقریبا 4 ساعت پردازش، الگوریتم تپه نوردی می تواند تنها در مدت 18 دقیقه و45 ثانیه به جواب هایی با اختلاف زیر %4 نسبت به جواب های دقیق مسئله دست پیدا کند.
