مسئله ی طراحی شبکه حمل ونقل همگانی یکی از مهمترین مسائلی است که همزمان با توسعه پایدار شهری در نظر گرفته می شود. این مسئله در حالت عمومی ، یک مسئله پیچیده و نمایی است که در آن خطوط همگانی به گونه ای طراحی می شوند که ضمن حفظ محدودیت بودجه، بیشترین پوشش تقاضا در سطح شبکه حاصل گردد. از جمله راه حل های موجود برای پاسخ به این دسته از مسائل، الگوریتم های ابتکاری و فراابتکاری است که جواب های نزدیک به بهینه جهانی را در مدت زمان کوتاهی می یابند. در این پژوهش یک الگوریتم ابتکاری بر پایه گزینش و احداث مسیرهایی با کمترین طول خطوط، در راستای اتصال گره هایی با بیشترین شاخص تقاضا، معرفی می شود. هدف از این پژوهش مقایسه عملکرد الگوریتم های ابتکاری در حل مسئله طراحی شبکه حمل ونقل است. در این راستا مطابق با ادبیات موضوع، نتایج بدست آمده از الگورتیم مزبور و الگوریتم تپه نوردی بر روی یک شبکه شطرنجی10×6 با استفاده از داده های آزمایشی یکسان مورد بررسی قرار می گیرد. در این مطالعه برای حل مسئله با استفاده از الگوریتم تپه نوردی جهت دستیابی به جواب هایی با کیفیت بالاتر و کاهش احتمال توقف در جواب های بهینه محلی با کیفیت پایین، الگوریتم تپه نوردی در 20 تکرار با جواب اولیه متفاوت اجرا می شود. نتایج بدست آمده نشان می دهد که در مقایسه با الگوریتم تپه نوردی با تقریبا 19 دقیقه و 58 ثانیه زمان اجرا الگوریتم ابتکاری مزبور می تواند در مدت 33 ثانیه به جواب های بهتری نسبت به الگوریتم تپه نوردی دست پیدا کند.
