علی طراوتی

چکیده: زمینه و هدف: آلفا آمیلاز از آنزیم های هیدرولازی در تجزیه نشاسته است و کاربردهای وسیعی در زیست فناوری و صنایع مختلف دارد اما همانند سایر آنزیم ها حساسیت و پایداری پایین، باعث محدودیت استفاده از آن می شود. تثبیت آنزیم، بهترین روش برای افزایش پایداری آنها است. مواد و روشها: در این پژوهش برای اولین بار، تثبیت آلفا آمیلاز درون نانوکپسولهای ساخته شده از پلیمرهای کیتوزان و دکستران سولفات انجام شد نانوکپسول دیگری نیز پس از عاملدار کردن کیتوزان با گروه کربوکسیل ساخته شد و بازده تثبیت در نانوکپسول های سنتز شده در حضور نسبتهای مختلف دکستران سولفات مورد ارزیابی قرار گرفت. بحث و نتایج: بازده تثبیت آمیلاز در نانوکپسول معمولی و مورد نانوکپسول با کیتوزان عامل دار به ترتیب برابر با 70 و 80 درصد بود. میزان کپسوله شدن در نانوکپسولهای کربوکسیل دار همواره بیشتر از نانوکپسولهای معمولی بوده و این موضوع درمورد تمام نسبتهای مختلف دکستران سولفات صدق می کند. به علاوه این نانوکپسول رفتار حساس به pH را به خوبی از خود نشان داد. از سوی دیگر میزان تورم و سرعت رهاسازی آنزیم در pH های 1.2، 5 و 7.4 در نانوکپسول کربوکسیله کاهش یافت و در نتیجه نانوکپسولی پایدارتر و با سرعت رهایش آهسته تر به دست آمد. به علاوه این نانو کپسول در محافظت از فعالیت آنزیم در برابر شرایط محیطی نیز موفق بود. نتیجه گیری: با کربوکسیله کردن خواص سطحی کیتوزان بهبود یافت و نانوذره پایدارتری نسبت به کیتوزان معمولی حاصل شد. بنابراین از این نوع نانوکپسول می توان برای تحویل خوراکی بسیاری از داروها به خصوص مولکول های پروتئینی استفاده کرد.