مسئله عمده در استفاده صنعتی آنزیم ها مشکل جداسازی آنها از محیط واکنش و غیر فعال شدن در محلول های آلی، دما و pH های غیر عادی است. تثبیت آنزیم ها بر روی پایه های مناسب می تواند یک راه حل برای این مشکل باشد. در سال های اخیر، استفاده از نانوذرات متفاوت به عنوان پایه برای تثبیت آنزیم در نظر گرفته شده است. هدف از مطالعه حاضر، سنتز نانوذرات تیوله شده کیتوزان و تثبیت آنزیم لاکاز بر روی آن می باشد. برای انجام این مطالعه آزمایشگاهی، ابتدا نانوذرات کیتوزان توسط TGA (تیوگلیکولیک اسید) تیوله شده و سپس آنزیم لاکاز (با اتصال دی سولفیدی کوالان) بر روی نانوذرات کیتوزان تثبیت شد. بررسی فعالیت تثبیت شده با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتری و با توجه به میزان جذبی که بعد از تثبیت آنزیم بر روی نانوذره کیتوزان عامل دار شده روی می دهد، انجام گرفت و میزان بازدهی فرآیند تثبیت برای آنزیم لاکاز حدود 69 درصد بدست آمد. مشخصه یابی نمونه ها به کمک آنالیز های میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) انجام شد. اثر تغییرات دما و pH بر فعالیت آنزیم لاکاز در حالت آزاد و تثبیت شده بررسی شد. دمای بهینه برای آنزیم لاکاز آزاد و تثبیت شده به ترتیب 45 و 50 درجه و pH بهینه فعالیت آنزیم لاکازآزاد و تثبیت شده به ترتیب 5/3 و 5/2 بدست آمد. بر اساس نتایج بدست آمده از سنجش فعالیت آنزیم طی 50 روز متوالی مشخص شد که آنزیم تثبیت شده کارایی کاتالیتیک خود را حفظ کرده، درصورتیکه آنزیم آزاد با گذشت زمان با افت شدید فعالیت کاتالیتیک مواجه بوده است. از نتایج داده های حاصل از این آزمایش می توان نتیجه گرفت که تثبیت آنزیم لاکاز بر روی نانوذرات تیوله شده کیتوزان سبب افزایش مقاومت و پایداری آنزیم می شود. این ویژگی می تواند دامنه استفاده لاکاز در صنعت را گسترش دهد.
