چکیده: مقدمه و هدف: کیتوزان به عنوان یک پلیمر طبیعی به دلایلی مانند زیست سازگاری، سمیت پایین، زیست تخریب پذیری در صنایع مختلف و مخصوصا انتقال دارو اهمیت بسیار دارد. همچنین به علت استفاده های فراوان آمیلاز در بخشهای مختلف، هدف تولید نانوذره حامل آمیلاز با ویژگی حفظ خواص و افزایش پایداری آنزیم، از روش ژله ای شدن یونی به دلایلی مانند شرایط واکنش ساده، مقرون به صرفه بودن و پایداری بالای ذرات تولید شده، در نظر گرفته شد. مواد و روشها: در این پژوهش، کیتوزان در اسید استیک حل شد. سپس پلی آنیون دکستران حاوی آنزیم، اضافه شده و نانوکپسول حامل آنزیم آمیلاز به تدریج با هم زن مکانیکی تشکیل شد. محلول رویی و رسوب به وسیله سانتریفیوژ از هم جدا شده و با سنجش آمیلاز و برادفورد، فعالیت آنزیم آمیلاز و غلظت پروتئین در رسوب و محلول رویی تعیین شد. همچنین در شرایط نگهداری نانوکپسول در یخچال، با سنجش آمیلاز و برادفورد در روزهای پیاپی، میزان فعالیت و رهایش آنزیم اندازه گیری شد. بحث و نتایج: نتایج حاصل از سنجش های آمیلاز و برادفورد، مقادیر بسیار اندک تغییر جذب در محلول رویی حاصل از سانتریفیوژ و بنابراین حضور بسیار اندک آنزیم در محلول رویی را نشان داد. همچنین تغییر جذب بالا و غلظت زیاد پروتئین در رسوب حاصل از سانتریفیوژ، نشان دهنده ی حضور و فعالیت آنزیم آمیلاز و درجه بالای تثبیت این آنزیم در نانوذره ی سنتز شده می باشد و نیز اندازه گیری میزان و فعالیت آنزیم در روزهای متمادی، رهایش آهسته ی آنزیم از نانوذره مذکور، پایداری بالای آن در شرایط نگهداری و در نتیجه موفقیت در سنتز نانوذره حامل آمیلاز با حفظ خواص آنزیم و پایداری مطلوب را ثابت کرد.
