لاکاز آنزیمی از گروه اکسیدوردوکتازها است که کاربردهای زیادی در صنایع مختلف از قبیل غذایی، نساجی، آرایشی و غیره دارد. تثبیت آنزیم با استفاده از نانوذرات مغناطیسی به عنوان بستر، ضمن افزایش پایداری آن، بهره گیری از آنزیم های پرهزینه و مدیریت آن و جداسازی آنزیم از محصول را آسانتر می-کند. پوشش دار کردن نانوذرات مغناطیسی، جهت افزایش پایداری، حفاظت در برابر اکسیداسیون و بهبود ظرفیت تثبیت آنهاست. در این مطالعه نانوذرات مغناطیسی با پوشش پلی اتیلن گلیکول و پلی وینیل الکل ساخته و سپس آنزیم لاکاز بر سطح نانوذره تثبیت شد. کارایی آنزیم تثبیت شده در مقایسه با آنزیم آزاد با روش اسپکتوفتومتری با استفاده از سوبسترای ABTS در طول موج 451 نانومتر مورد ارزیابی قرار گرفت. در راستای نتایج مطالعات دیگر، مطالعه حاضر نیز نشان داد که لاکاز تثبیت شده پایداری حرارتی و تحمل pH بیشتری را در مقایسه با آنزیم آزاد دارد که حاکی از نقش محافظتی نانوذرات مغناطیسی برای لاکاز از طریق برهمکنشهای سطحی مناسب است. لاکاز تثبیت شده در دمای 61 درجه سانتیگراد فعال باقی ماند، که نشان از تاثیر تثبیت در جلوگیری از دناتوره شدن حرارتی آنزیم با محدود کردن حرکت آنزیم و تغییرات ساختاری آن دارد. حساسیت لاکاز تثبیت شده بر روی نانوذرات مغناطیسی به تغییرات pH کاهش یافته است که به دلیل اثر تثبیت آنزیم بر روی حامل برای محافظت از لاکاز از دناتوره شدن است. یافته ها حاکی از بهبود عملکرد آنزیم تثبیت شده در شرایط مختلف است که می تواند مزیت استفاده از این نانوذرات در صنعت باشد.
