علی طراوتی

امروزه بسیاری از فرآیندهای صنعتی مزایای آنزریم هایی را تجربه می‌کنند که تقاضا برای فناوری های آنزیمی را افزایش داده اند. فناوری تثبیت آنزیم با استفاده از حامل های مختلف، کاربردهای قابل توجه‌ای در بیوتکنولوژی صنعتی دارد، زیرا این تکنیک ها مزایای مختلفی مانند پایداری افزایش یافته، فعالیت همراه با قابلیت استفاده مجدد را در بر می‌گیرند. در میان تکنیک های مختلف تثبیت، استفاده از نانوذرات به طور قابل توجه ای مورد استفاده قرار گرفته است، زیرا این ذرات دارای سطح ویژه گسترده می‌باشند که منجر به بارگذاری آنزیمی می‌شود. نانوذرات مغناطیسی (MNPs) در زمینه تثبیت در حال رشد هستند زیرا دارای برخی از خواص منحصر به فرد مانند نسبت سطح به حجم بالا، اندازه ذرات یکنواخت، زیست سازگاری و به ویژه بازیابی آنزیم ها با اعمال میدان مغناطیسی خارجی هستند. در این پژوهش تثبیت آنزیم پکتیناز بر روی نانوذرات مغناطیسی کیتوزان-PVA-ECH از طریق اتصال دهنده گلوتارالدئید مورد بررسی قرار گرفت. مراحل تثبیت آنزیم پکتیناز از جمله اکسیداسیون جزئی گلوتارالدئید و کاربرد آن به عنوان پیوند متقابل، باعث تولید نانوذرات مغناطیسی Fe3O4 پوشش دار شده با کیتوزان_PVA و تثبیت آنزیم روی بستر شد. برای شناسایی گروه‌ها و ساختارها از آزمون‌های فروسرخ تبدیل فوریه (FTIR)، پراش اشعه ایکس (XRD)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، مغناطیس سنج نمونه ارتعاشی (VSM)، پتانسیل زتا (Zeta) و آنالیز توزین حرارتی (TGA) استفاده شد. اثربخشی، خواص بیوشیمیایی، قابلیت استفاده مجدد آنزیم و سینتیک فعالیت آنزیم آزاد و تثبیت شده نیز مورد ارزیابی قرار گرفت.