پایش منظم کاربری های زمین به ویژه اراضی کشاورزی که نقش مهمی در امنیت غذایی دارند، بسیار حائز اهمیت می باشد. این موضوع به ویژه در مناطق مستعد کشاورزی اهمیت دوچندان می یابد. استان مازندران با وسعت 23701 کیلومتر مربع، و دارا بودن خاک حاصلخیز و منابع آب مناسب و آب هوای مطلوب، باعث شده در عرصه کشاورزی و باغداری از استان های سرآمد به حساب آید، وجود نقشه راهی جامع که وضعیت حال را با سال های قبل تطبیق دهد، می تواند در تصمیم گیری صحیح اقدامت راهبردی آینده در استان بسیار مهم باشد. بر این اساس در این تحقیق، اراضی کشاورزی که در محدوده قانونی شهر های استان هستند، در دو نوبت سال 2000 میلادی و 2020 میلادی مورد بررسی قرار گرفت. برای دستیابی به اهداف تحقیق از پروداکت سنجش از دوری GlobeLand30 که اساس آن تصاویر سنجش از دوری مجموعه ماهواره های لندست که قدرت تفکیک 3 متری دارند، استفاده شده است. یافته های بدست آمده، مساحت اراضی کشاورزی استان مازندران را برای سال 2000، 549904.5 هکتار، و برای سال 2020 میلادی، 495315.54 هکتار نشان می دهد که نشان دهنده کاهش 54588 هکتاری اراضی کشاورزی در 20 سال گذشته است. در حال حاضر بیشترین اراضی کشاورزی، به شهرستان ساری و کمترین اراضی به شهرستان سیمرغ تعلق دارد و بیشترین اراضی در سطح شهرهای استان، به شهر شیرود و کمترین به شهر پل سفید تعلق دارد. تغییر کاربری اراضی را شاید بتوان به عنوان مهم ترین عامل، معرفی کرد که خود، نتیجه بورس بازی زمین و گسترش بی رویه شهرها و کاهش ارزش اقتصادی محصولات حاصل از کشاورزی در نتیجه تورم و واردات بی رویه و... است.
