غدیر عشورنژاد

فن‌آوری‌های سنجش از دور ابزاری برای استنباط، اندازه‌گیری و نظارت بر اطلاعات مربوط به نوع اکوسیستم، توزیع، تأثیرات و تغییرات محیط در طول زمان، هم به صورت محلی و هم به صورت منطقه‌ای می‌باشد. پیش‌بینی تغییرات آب‌های سطحی در مقیاس‌های منطقه‌ای و جهانی به داده‌هایی نیاز دارد که اغلب به دست آوردن آن‌ها در زمین بسیار پرهزینه است. در نتیجه، داده‌های سنجش از دور به ابزاری قدرتمند برای تعیین کمی تغییرات آب‌های سطحی تبدیل شده است. داده‌های سنجش از دور زمانی که با سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی ترکیب شود، اطلاعات بسیار مفیدی در اختیار ما می‌گذارد. در این پژوهش با استفاده از پتانسیل محصولات سنجش از دور منابع مربوط به آب‌های سطحی در ایران شامل آب‌های دائمی، آب‌های دائمی جدید، آب‌های دائمی از دست رفته، آب‌های فصلی، آب‌های فصلی جدید، آب‌های فصلی از دست‌رفته، تغییر آب‌های فصلی به دائمی، تغییر آب‌های دائمی به فصلی، آب‌های دائمی زودگذر و آب‌های فصلی زودگذر به تفکیک 31 استان بررسی شدند. بر اساس نتایج حاصل شده ایران دارای 86/6285 کیلومتر مربع آب دائمی(بدون احتساب آب‌های سرزمینی)، 25/1560 کیلومترمربع آب دائمی جدید، 53/1961 کیلومترمربع آب دائمی ازدست‌رفته، 54/3957 کیلومترمربع آب فصلی، 60/8286 کیلومترمربع آب فصلی جدید، 02/3466 کیلومترمربع آب فصلی ازدست رفته، 04/300 کیلومترمربع تغییر آب فصلی به دائمی، 93/3327 کیلومترمربع تغییر آب دائمی به فصلی، 14/1640 کیلومترمربع آب دائمی زودگذر و 86/12756 کیلومترمربع آب فصلی زودگذر می‌باشد.