سابقه و هدف: مایونکتین از مایوکینهای تازه شناخته شدهای است که بیشتر در عضله اسکلتی بیان میشود و در جذب و اکسیداسیون اسید چرب در بافت چربی و کبد نقش دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی دایرهای بر سطوح پلاسمایی مایونکتین در مردان چاق بود. مواد و روش ها: بیست و سه مرد چاق با میانگین سن 5/8 ± 0/37 سال، وزن 2/11 ± 8/95 کیلوگرم و شاخص تودهی بدن 5/2 ± 8/31 کیلوگرم بر مترمربع به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کرده و به دو گروه کنترل (تعداد = 11) و تمرین مقاومتی (تعداد = 12) تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه تمرین 8 هفته تمرین مقاومتی دایرهای با شدت 50 تا 85 درصد یک تکرار بیشینه را 3 روز در هفته انجام دادند. شاخصهای پیکرسنجی و سطوح ناشتای نیمرخ لیپیدی و مایونکتین پلاسما در ابتدا و پایان مطالعه اندازهگیری شد. تحلیل آماری دادهها با استفاده از آزمونهای t مستقل، t وابسته و همبستگی پیرسون در سطح معنیداری 05/0 ≥ P انجام شد. یافته ها: سطوح پلاسمایی مایونکتین در اثر 8 هفته تمرین مقاومتی دایرهای افزایش معنادار داشت (008/0 >P). این برنامهی تمرینی موجب کاهش معنیدار وزن، BMI، درصد چربی و سطوح کلسترول تام پلاسمایی شد (05/0>P). همچنین کاهش نسبی در سطوح LDL-C مشاهده شد (07/0=P). ارتباط معناداری بین تغییرات سطوح پلاسمایی مایونکتین با تغییرات نیمرخ لیپیدی یا شاخصهای پیکرسنجی مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: یافتههای تحقیق حاضر بیانگر آن است که تمرین مقاومتی دایرهای میتواند روش مداخلهی موثری در افزایش سطوح پلاسمایی مایونکتین در مردان چاق باشد. به نظر میرسد تغییرات سطوح پلاسمایی مایونکتین مستقل از تغییرات مقدار مطلق یا نسبی چربی بدن و یا تغییرات نیمرخ لیپیدی باشد.