بنزوآلفاپایرن یکی از ترکیبات مهم هیدروکربن های نفتی (PAHs) بوده که سرطان زا و دارای سمیت بالایی است. در این مطالعه، 45 عدد ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) در 2 تیمار با غلظت های 50 و 100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و یک گروه شاهد، در 3 تکرار به طور مساوی تقسیم شدند. برای مشاهده اثرات مستقیم، بنزوآلفاپایرن به حفره صفاقی نمونه ها تزریق شد. تاثیر این آلاینده در 3 بازه زمانی شامل روز اول، روز سوم و روز هفتم بر اندام کلیه مورد مطالعه بافت شناسی قرار گرفت. در غلظت 100 میلی گرم بر کیلوگرم عوارض در بازه 24 ساعت نسبت به غلظت 50 میلی گرم بر کیلوگرم مشهودتر بود. در طی بازه های زمانی دوم و سوم عوارض شدیدتری در هر دو غلظت مشاهده شد. عوارض مشاهده شده شامل هیپرتروفی و هیپرپلازی سلول های پوششی کپسول بومن، اتساع مویرگی گلومرولی و جدا شدن اپتلیوم از غشاء پایه بود و در مراحل شدید، نکروز سلول های توبولی، انسداد لومن لوله ای و خون در فضای کپسول بومن مشاهده شد. اندازه گیری قطر توبول ها اختلاف معنی داری را در بین غلظت های مختلف و در بازه های زمانی مختلف نشان داد (05/0>P). بر طبق نتایج، اندام کلیه در ماهی نسبت به غلظت های مختلف این آلاینده بسیار حساس و آسیب پذیر است و آلودگی شیمیایی محیط می تواند با کاهش پتانسیل فعالیت کلیه موجب کاهش بقای جانور شود.
