هدف از تحقیق حاضر، بررسی اعتبار و روایی مقیاس بزهکاری آینده نگر در میان دانش آموزان بوده است. بزهکاری آینده نگر، در مقابل بزهکاری گذشته نگر مطرح است و منظور از آن، سنجش بزهکاری بر اساس احتمال انجام رفتارهای بزهکارانه در یک موقعیت فرضی می باشد. پژوهشگران سنجه های آینده نگر را طراحی کرده اند تا توسط آنها، پاسخگویان احتمال ارتکاب برخی از جرایم را آینده نگری نمایند. در تحقیقات داخلی، مقیاس بزهکاری آینده نگر، تاکنون بکار نرفته است. از این رو، تحقیق حاضر تلاش می کند ضمن معرفی مقیاس بزهکاری آینده نگر، فایده و سودمندی آن را به صورت عملی و مبتنی بر داده ها و شواهد تجربی نشان دهد. این پژوهش به صورت پیمایشی و با استفاده از توزیع پرسشنامه در میان دانش آموزان دختر و پسر پایه سوم دبیرستان شهر تبریز، در سال تحصیلی94-1393 انجام شده است. نمونه گیری با روش طبقه بندی شده انجام گرفته و حجم نمونه نیز 835 نفر می باشد. اعتبار این مقیاس با استفاده از اعتبار محتوا، اعتبار سازه نظری و اعتبار سازه تجربی، که از طریق تحلیل عاملی حاصل گردید، بررسی شده است. پایایی مقیاس نیز با استفاده از آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحلیل عاملی با استفاده از روش مولفه های اصلی و چرخش واریماکس و تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که مقیاس بزهکاری آینده نگر، از هفت عامل خشونت، سرقت، وندالیسم، تقلب امتحانی، کجروی جنسی، مصرف مواد و تخلفات منزلتی تشکیل شده است، که نزدیک 58 درصد از واریانس کل مقیاس را تبیین می کنند. ضرایب آلفای کرونباخ برای کل مقیاس و ابعاد آن نیز در حد مطلوبی برآورد شد. نتایج تحقیق نشان داد که مقیاس بزهکاری آینده نگر می تواند جایگزین مناسبی برای بزهکاری گذشته نگر باشد. بزهکاری آینده نگر از این امتیاز مهم برخوردار است که رفتارهای الگودار و پایا را مد نظر قرار می دهد و این مقیاس برای تبیین بزهکاری و نیز جهت ارائه توصیه های سیاستی در حوزه پیشگیری و سیاستگذاری در نظام عدالت قضایی جوانان مناسب تر است.
