هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی میزان اثربخشی برنامه های انجمـن معتـادان گمنام بر گرایش به مواد مخدر بـوده اسـت. روش تحقیـق، پیمایشـی و ابـزار جمعآوری اطلاعات نیز پرسشنامه میباشد. جامعه آماری عبارت است از کلیه معتادان گمنام ایران، که در جلسات و برنامه های معتادان گمنام مشارکت دارند. در مجموع تعداد 581نفر افراد مورد مطالعـه بـا روش نمونـه گیـری تصـادفی خوشه ا ی چند مرحله ای انتخاب گردیدند. چهارچوب نظری این پژوهش مبتنی بر جوانبی از نظریه های کنترل اجتماعی، سرمایه اجتماعی و انحـراف و نظریـه ترکیبی خودکنترلی گاتفردسن و هیرشی میباشد. نتایج تحقیق نشان میدهد که مشارکت در جلسات و برنامه بهبودی دوازده قدمی معتـادان گمنـام در تغییـر نگرش و بهبود اعضای آن مؤثر بوده است. یافتههای بـه دسـت آمـده در ایـن زمینه موافق با مطالعات انجامشده پیشین در خارج از کشور میباشد.
