مقدمه و هدف: نظریه پیوند اجتماعی هیرشی با توجه به عناصر چهارگانه اش (پیوستگی، تعهد، باور و مشغولیت ورزشی) اذعان می دارد که میزان تقویت این عناصر منجر به کاهش میزان رفتارهای انحرافی از جمله پرخاشگری می شود. بنابراین، مقاله حاضر با هدف بررسی رابطه میان عناصر نظریه مزبور –خصوصاً مشغولیت ورزشی- با احساس خشم و پرخاشگری در میان دانشجویان دانشگاه مازندران انجام شده است. روش شناسی: جامعه آماری تحقیق حاضر متشکل از کلیه دانشجویان رشته های علوم انسانی و تربیت بدنی دانشگاه مازندران می باشد که در سال تحصیلی 93-1392 مشغول به تحصیل بودند. استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب تعداد 415 دانشجوی رشته علوم انسانی و تربیت بدنی به عنوان جمعیت نمونه انتخاب شدند. روش تحقیق به صورت پیمایشی بوده، داده ها با استفاده از پرسشنامه جمع آوری گردید است. جهت مشخص نمودن پایایی از روش ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است . یافته ها: نتایج تحقیق نشان می دهد که میان دانشجویان رشته های علوم انسانی و تربیت بدنی به لحاظ خشم تفاوت معناداری وجود ندارد. اما آن بخش از تحقیق که مربوط به پرخاشگری می باشد مورد تایید قرار گرفته است. نتایج حاصل از رگرسیون چندگانه، نشان می دهد که عناصر نظریه مزبور تا حدودی در تبیین خشم موثر بوده اند (09/0=R2 )، اما این اثرگذاری در تبیین پرخاشگری به مراتب بیشتر بوده است (17/0=R2 ). بحث و نتیجه گیری: در تحقیق حاضر نقش متغیر مشغولیت مستقیم بوده است. یافته های مربوط به این بخش مطابق با یافته های برخی از تحقیقات پیشین در این زمینه بوده است. از طرف دیگر، تحقیقات آینده می توانند نقش ویژگی های شخصیتی پاسخگویان مانند خود کنترلی، عزت نفس، خود کفایتی و .. را به عنوان متغیر واسط میان مشغولیت ورزشی و پرخاشگری مد نظر قرار دهند.
