به منظور افزایش بهره وری استخراج هیدروکربن ها و گسترش ترک ها تا محل مخزن آن ها، ترک ها معمولا عمود بر تنش حداقل و به صورت دسته ای رشد داده می شوند. از دهه اخیر، هر ساله در قاره آمریکا بیش از ده هزار چاه افقی برای ایجاد و رشد ترک عمودی بر تنش کمینه در حال حفاری است و در هر چاه افقی بالغ بر صد ترک هیدرولیکی ایجاد می گردد. به منظور کاهش هزینه اجرایی، معمولا 3-8 ترک را به طور هم زمان در یک محدوده 10-30 متری ایجاد می کنند و آن ها را در مخزن گسترش می دهند. رشد هم زمان ترک ها با توجه به شکل، تعداد، موقعیت، فاصله و طول آن ها بر چگونگی رشد یکدیگر موثر است. به عبارت دیگر وقتی ترکی در سطوح خود تحت فشار ناشی از تزریق سیال قرار می گیرد، باعث رشد آن می شود اما ممکن است این فشار بر روی رشد ترک های مجاور اثر منفی داشته باشد، که به این اثر سایه یا اندرکنش گفته می شود. مسلما برآورد صحیح از اثر تنش سایه بین ترک ها منجر به طراحی بهینه تری می شود در این نوشتار به کمک روش کشش کاذب ارتقا یافته به بررسی اثر اندرکنش بین ترک های هیدرولیکی با توجه به فواصل ترک ها بر روی یکدیگر پرداخته می شود. نتایج نشان می دهدکه در ترک های میانی تحت تاثیر تنش سایه بیشتری نسبت به ترک های کناری قرار دارند و از طرفی افزایش فواصل بین ترک ها باعث کاهش اثر سایه می شود. نتایج این پژوهش در تعیین تعداد و فواصل ترک ها، در طراحی شکست هیدرولیکی بسیار کاربردی است.
