هدف: گزارشگری مالی با کیفیت به‌عنوان یکی از عناصر کلیدی در افزایش شفافیت و اعتماد سرمایه‌گذاران، تحت تأثیر عوامل مختلف شرکتی از جمله عملکرد غیرمالی (پایداری) شرکت‌ها قرار دارد. همچنین، نهادهای نظارتی مانند کمیته حسابرسی و سهامداران نهادی می‌توانند به‌عنوان عوامل تعدیل‌کننده در تأثیر عملکرد پایداری بر کیفیت گزارشگری مالی ایفای نقش کنند. هدف این پژوهش بررسی اثرات عملکرد پایداری بر کیفیت گزارشگری مالی و همچنین نقش تعدیل‌کنندگی ویژگی‌های کمیته حسابرسی و سهامداران نهادی در این رابطه است. روش پژوهش: جامعه آماری پژوهش شامل 150 شرکت پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی سال‌های 1392 تا 1401 است. داده‌های پژوهش از طریق روش‌های کتابخانه‌ای و بررسی گزارش‌های مالی شرکت‌ها جمع‌آوری شده و با استفاده از رگرسیون چندگانه به روش پنل ترکیبی تحلیل گردیده است. یافته‌ها: نتایج نشان داد که عملکرد پایداری تأثیر معناداری بر کیفیت گزارشگری مالی دارد و این اثر تأیید شد. همچنین، ویژگی‌های کمیته حسابرسی (مانند اندازه، تخصص و استقلال اعضا) نتواستند نقش تعدیل‌کننده‌ای در اثر عملکرد پایداری بر کیفیت گزارشگری مالی ایفا کنند و این فرضیه رد شد. در مقابل، سهامداران نهادی به‌عنوان متغیر تعدیل‌کننده، نقش معناداری در تقویت اثر عملکرد پایداری بر کیفیت گزارشگری مالی ایفا کردند و این فرضیه تأیید شد. بحث و نتیجه‌گیری: یافته‌ها حاکی از آن است که علی‌رغم عدم تأثیر ویژگی‌های کمیته حسابرسی در تعدیل اثر عملکرد پایداری بر کیفیت گزارشگری مالی، سهامداران نهادی توانسته‌اند در این زمینه نقش مهمی ایفا کنند. به‌طور کلی، این نتایج نشان می‌دهند که برای تقویت اثرات مثبت عملکرد پایداری بر کیفیت گزارشگری مالی، باید به نقش سهامداران نهادی توجه بیشتری صورت گیرد. همچنین، یافته‌ها می‌توانند راهنمایی برای مدیران و سیاست‌گذاران جهت بهبود گزارشگری مالی و تقویت سیستم‌های نظارتی در بازارهای نوظهور همچون ایران باشند.
