نظر به وجود شباهتهای تاریخی چشمگیر بین ایران و روسیه، مطالعۀ تجربه های روسیه برای ما ایرانیان، به ویژه در حوزه سیاستگذاری بسیار مفید است. در این نوشتار به عنوان مطالعۀ موردی سیاست علم و فناوری روسیه و جایگاه کارآفرینی در دانشگاههای این کشور را مطالعه میکنیم. این پرسش ها مطرح است که سیاستهای روسیه در حوزه علم و فناوری چه تحولاتی را گذرانده و دولت برای نوآوری و ایجاد دانشگاههای کارآفرین چه اقدامهایی انجام داده است و این اقدامها تا چه میزان موفق بوده اند. برای پاسخ به این پرسش ها، در این نوشتار تلاشهای دولتهای مختلف روسیه در جهت ایجاد زیرساختهای نهادی برای همگرایی و هم افزایی بازیگران سه گانۀ عرصۀ نوآوری برای تبدیل علم به فناوری و تولید دانش بنیان را تحلیل میکنیم. یافته های پژوهش نشان میدهد در یک چشم انداز تاریخی از زمان روسیۀ تزاری تا به امروز، دولت محرک اصلی توسعۀ علم و فناوری در این کشور بوده است، اما در پیشبرد هدف تبدیل علم به فناوری و تشوی شرکتها و دانشگاهها به همکااری برای نوآوری موفق نبوده است. علت آن، ضعف زیرساختهای نهادی و نبود همکاری نظاممند بین ارکان سه گانۀ حکومت، صنعت و دانشگاه است. بنابراین کامیابی روسیه در نوآوری و تولید دانش بنیان به تقویت همگرایی نهادی بین این بخش ها و ایجاد خوشه های کارآفرینی به مرکزیت دانشگاهها بستگی دارد. چارچوب نظری که برای تبیین این موضوع برگزیدیم مدل مارپیچ سه جانبه است. بر همین اساس می توان نوشتار حاضر را نوعی مدل یابی معادلات ساختاری دانست که در فرایند آن از روش تحقیق کیفی با تمرکز بر موردپژوهی روسیه پیروی شده است.
