عرفی شیرازی ) 333 319 ه. ق.( که به «مخترع طرزِ تازه » نیز معروف است و در شکلگیری و تکوین سبک هندی نقش ب سزایی دا شته و از جمله شاعرانی ا ست که هم در خلق م ضامین تازه ، ابداع ترکیبات و تصاویر بدیع موفقّ عمل کرده و هم مضمون آفرینیِ تازۀ خود را با مهارتی خلاقانه و با استفادۀ منح صربه فرد از صوُر خیال و شگردهای ادبی ش ک ل داده ا ست . تورّقی در دیوان عرفی نمایانگر کثرتِ مضامین و ترکیبهای نوینی است که پیش از وی در شعر دیگر شعرا دیده نشد. عرفی همچنین نخستین شاعری است که وفورِ تصویرهای انتزاعی در دیوان او به عنوان یک عامل سبک ساز دیده خودنمایی میکند. دو پر سش ا صلی این ج ستارکه به شیو ۀ تحلیلی-تو صیف ی و با استفاده از منابع کتابخانهیی نگاشته شده است، عبارتند از: 5 ابزارها و شیوههای خاص عرفی برای آفرینش تصویرهای انتزاعی کدامند؟ 2 کداع عنصر ادبی در دیوان عرفی برای آفرینش تصویرهای انتزاعی برجستهتر است؟ در طول متن پژوهش خواهیم دید که نکتۀ در خور توجّه در خصوص کنایههایی که عرفی برای آفرینش تصویرهای انتزاعی بکار میگیرد، این است که در این نمونهه ا کنایه و ا ستعارۀ مکنیه درهم می آمیزند و در نتیجه، صناعت ادبیِ جدیدی به ناعِ «کنایۀ ا ستعاری » یا «استعارۀ کنایه » شکل میگیرد.
