ﻫﺪف از ﻃﺮاﺣﯽ ﻟﺮزه ای ﺑﺮ اﺳﺎس ﻋﻤﻠﮑﺮد، ﻃﺮاﺣﯽ ﺳﺎزهﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻋﻤﻠﮑﺮد آنﻫﺎ در زﻟﺰﻟﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﺑﺎﺷﺪ. در اﯾﻦ راﺑﻄﻪ، ﺧﺎک از ﺟﻤﻠﻪ ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﺎ اﻫﻤﯿﺖ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ روی ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻟﺮزه ای ﺳﺎزهﻫﺎ در ﺣﻮزه ﺧﻄﯽ و ﻏﯿﺮﺧﻄﯽ ﺗﺄﺛﯿﺮﮔﺬار ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﻪ ﺗﺄﺛﯿﺮ رﻓﺘﺎر ﻏﯿﺮﺧﻄﯽ ﺧﺎک ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻟﺬا در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﻄﺎﻟﻌﻪی ﺗﺄﺛﯿﺮ رﻓﺘﺎر ﻏﯿﺮﺧﻄﯽ ﺧﺎک از ﻣﺪل ﺳﺎده ﺷﺪه ی وﯾﻨﮑﻠﺮ ﮐﻪ دارای دﻗﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮده و ﻫﺰﯾﻨﻪی ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻤﺘﺮی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺪﻟﺴﺎزی ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺧﺎک دارد، اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. در اﯾﻦ راﺳﺘﺎ، ﺗﻌﺪادی ﻗﺎب 5، 8 و 11 ﻃﺒﻘﻪ ﻃﺮاﺣﯽ و ﺳﭙﺲ ﺗﺤﺖ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪای از رﮐﻮردﻫﺎی ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ ﺑﺎ ﺳﻄﻮح ﺧﻄﺮ DBE و MCEو ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ رﮐﻮردﻫﺎی واﻗﻌﯽ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪه اﻧﺪ. در اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺷﮑﻞﭘﺬﯾﺮی و ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ ﻧﺴﺒﯽ داﺧﻠﯽ در ﺣﺎﻟﺖ ﭘﺎﯾﻪ ﺻﻠﺐ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺣﻀﻮر ﺧﺎک در زﯾﺮ ﺳﺎزه ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ. در ﺑﺨﺸﯽ از ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪ ﮐﻪ درﻧﻈﺮﮔﯿﺮی ﺳﻄﺢ ﺧﻄﺮ MCEرﮐﻮردﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﯾﺶ ﭘﺎﺳﺦ ﺷﮑﻞﭘﺬﯾﺮی ﻣﻔﺎﺻﻞ در ﺳﯿﺴﺘﻢﻫﺎی ﭘﺎﯾﻪ ﺻﻠﺐ ﻣﯽﮔﺮدد. در ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻓﻮﻧﺪاﺳﯿﻮن ﻧﻮاری ﺑﺎ اﻟﻤﺎن ﺻﻠﺐ و اﻟﻤﺎن اﻧﻌﻄﺎفﭘﺬﯾﺮ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺎﻫﺶ ﺿﺮﯾﺐ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﺧﺎک ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﮐﺎﻫﺶ ﯾﺎﻓﺘﻪ و ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ آن، ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺳﺎزه ای ﺑﺎ ﭘﺎﯾﻪ ﺻﻠﺐ ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻣﺎﮐﺰﯾﻤﻢ ﻧﺸﺴﺖ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎر ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ در ﺿﺮاﯾﺐ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺿﺮاﯾﺐ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺧﺎک، اﮔﺮﭼﻪ ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﻣﺎﮐﺰﯾﻤﻢ ﻧﺸﺴﺖ ﻓﻮﻧﺪاﺳﯿﻮن اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ، اﻣﺎ ﻣﯿﺰان آن ﺑﻪ اﻧﺪازه ای ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ در ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺳﺎزه ﻣﺸﮑﻠﯽ اﯾﺠﺎد ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺎ اﻋﻤﺎل ﺗﯿﺮ ﻫﻤﺒﻨﺪ در ﺑﺮرﺳﯽ ﻓﻮﻧﺪاﺳﯿﻮنﻫﺎی ﻣﻨﻔﺮد ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪ ﮐﻪ، ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﭘﺎﺳﺦ در ﻓﻮﻧﺪاﺳﯿﻮنﻫﺎی ﻣﻨﻔﺮد ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻓﻮﻧﺪاﺳﯿﻮن ﻧﻮاری ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ. در ﻣﺠﻤﻮع اﻓﺰاﯾﺶ رﻓﺘﺎر ﻏﯿﺮﺧﻄﯽ در ﺧﺎک و اﺳﺘﻬﻼک اﻧﺮژی ورودی ﺗﻮﺳﻂ آن ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮد ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺳﺎزه ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ﻣﯽﮔﺮدد و ﻟﺬا ﺑﺮ ﺧﻼف ﻣﻌﻤﻮل ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ در ﻫﻨﮕﺎم ﻃﺮاﺣﯽ اﺑﻌﺎد ﻓﻮﻧﺪاﺳﯿﻮن، ﺿﺮﯾﺐ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﺑﺎرﺑﺮی ﺧﺎک زﯾﺮﯾﻦ ﺑﺮای ﺑﺎر ﻗﺎﺋﻢ ﮐﻤﺘﺮ از 3در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد.
