سکته مغزی بیماری مخرب است، یکی از سه علت اصلی مرگ در سراسر جهان محسوب می شود و 80٪ موارد سکته مغزی به عنوان سکته مغزی ایسکمیک طبقه بندی می شوند. استرس اکسیداتیو ناشی از تولید گونه های اکسیژن واکنشی (ROS)نقش اساسی بر افسردگی و اختلالات روانی مرتبط بعد از سکته مغزی ایسکمیک ایفا می کند. هسپرتین اثرات آنتی اکسیدانی قوی دارد ،تولید ROS را کاهش می دهد. هسپرتین علاوه بر اثر ضد اکسیداتیو، اثر ضد التهابی نیز دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثر هسپرتین روی افسردگی بعد سکته ایسکمیک در مدل موش صحرایی ایسکمی مغزی-رپرفیوژن می باشد. در این مطالعه 28 موش صحرایی به 4 گروه تقسیم شدند. گروه پیش تیمار با هسپرتین (15 میلی گرم بر کیلو گرم-خوراکی) و گروه کنترل مثبت با آسپرین و گروه کنترل و گروه بیمار با آب مقطر به مدت 14 روز درمان شدند. برای القای مدل سکته مغزی ایسکمیک، موش بیهوش شده و هر دو شریان چپ و راست به مدت 5 دقیقه با گیره های عروقی بسته شد (زمان ایسکمی)، سپس مدت 10 دقیقه گیره های عروقی برداشته شد(زمان رپرفیوژن)، دوباره مدت 5 دقیقه دیگر هر دو شریان بسته شد بعد از آن گیره ها برداشته شده و خون در هر دو شریان بازگشت. 48 ساعت بعد القای مدل، برای تشخیص میزان افسردگی، آزمون تعلیق دم انجام شد. مطالعه ما نشان داد در گروه ایسکمیک افسردگی افزایش می یابد. هسپرتین، افسردگی پس از سکته مغزی ایسکمیک را کاهش می دهد(p<0.0001). این مطالعه اولین بار اثر مثبت هسپرتین بر افسردگی پس از سکته مغزی و ارتباط این اثر با فعالیت آنتی اکسیدانی هسپرتین را نشان داد.
