اکبر حاجی زاده مقدم

زمینه و هدف: سکته ایسکمی علت عمده مرگ ومیر در جهان است. در میان اختلالات مشاهده شده در بازماندگان ایسکمی، اختلال یادگیری شناختی و حافظه به صورت قابل توجهی وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثر حفاظتی کونژگه دکستران - کورکومین بر اختلال حافظه و حجم آسیب مغزی در مدل حیوانی ایسکمی فراگیر مغزی می باشد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 35 سر موش صحرایی در 5 گروه تقسیم بندی شدند. گروه های پیش تیمار و کنترل مثبت به مدت 30 روز با کورکومین و کونژگه دکستران - کورکومین (15 میلی گرم برکیلوگرم - خوراکی) تیمار شدند. گروه های کنترل و ایسکمی آب مقطر دریافت کردند. برای القای مدل ایسکمی مغزی فراگیر، شریان های کاروتید چپ و راست به وسیله گیره های عروقی برای مدت 5 دقیقه بسته و پس از 10 دقیقه گیره ها برداشته شدند. در ادامه، شریان ها به مدت 5 دقیقه دوباره بسته شده و در انتها گیره های عروقی را برداشته و جریان خون به هر دو شریان برگردانده شد. 48 ساعت بعد از القای مدل، تست شناسایی شی جدید جهت بررسی اختلال حافظه در موش ها انجام گرفت. آسیب با 5،3،2 تری فنیل تترازولیوم کلراید اندازه گیری شد. یافته ها: در این مطالعه شاخص تشخیص در گروه ایسکمی، کاهش معنی دار (051/0>p) و در گروه های پیش تیمار با کورکومین و کونژگه دکستران – کورکومین، افزایش معنی داری (01/0>p) را نشان داد. همچنین حجم آسیب مغزی در گروه کونژگه دکستران - کورکومین نسبت به گروه ایسکمی کاهش معنی داری یافت (05/0>p). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد کونژگه دکستران-کورکومین می تواند اختلالات شناختی و حافظه القاشده با ایسکمی مغزی فراگیر را بهبود بخشد.