در دهه های اخیر شیوع بیماری های مختلف عصبی از جمله اوتیسم و آلزایمر روبه گسترش است. این بیماری ها همراه با طیف گسترده ای از اختلالات رفتاری شامل نقص در اعمال حرکتی، شناختی، حافظه و یادگیری همچنین رفتارهای اجتماعی می باشد. پژوهش ها، شواهد قانع کننده ای را در مورد اهمیت استرس اکسیداتیو در پاتوژنز بیماری ها نشان می دهند. هسپرتین یکی از بیوفلاونوئید های طبیعی با خاصیت آنتی اکسیدانی ، ضد التهابی و ضد آپوپتوز است که در مرکبات یافت می شود. با وجود این، بازدهی درمانی و قابلیت دسترسی به آن به علت حلالیت ضعیف آن در آب محدود شده است. امروزه تکنیک نانوکریستال به عنوان روشی مناسب برای کاهش اندازه ذرات و افزایش سطح دارو، سرعت انحلال و اثربخشی آنها را بهبود می بخشد.هدف از این طرح بررسی اثرات حفاظتی هسپرتین و نانوهسپرتین بر رفتارهای اضطرابی، نقص حافظه و یادگیری و اختلالات اجتماعی همچنین شاخص های آنتی اکسیدانی مغز در مدل های حیوانی بیماری های اوتیسم و آلزایمر است. مدل اوتیسمی با تزریق درون-صفاقی ولپروئیک اسید در روز داوزدهم بارداری ایجاد شد. در مدل بیماری اوتیسم موش های صحرایی باردار نژاد ویستار در روز صفر بارداری به شش گروه دوتایی شامل کنترل، که با استفاده از روش گاواژ آب مقطر را از روز صفر بارداری تا آخرین روز شیردهی دریافت نمودند، بیمار، تزریق درون صفاقی 500 میلیگرم بر کیلوگرم ولپروئیک اسید در روز 5/12 بارداری به موش باردار و بیمار تیمار شده با دوزهای 10 و20 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن که هسپرتین و نانو هسپرتین را به صورت روزانه در بازه زمانی 12-10 صبح به مدت هفت هفته در تمام طول دوران بارداری و شیردهی مادر دریافت نمودند تقسیم شدند. در پایان آزمایش، میزان اضطراب و رفتارهای اجتماعی بوسیله ی تست های رفتاری زمینه باز و تعامل اجتماعی، بررسی و در پایان شاخص های استرس اکسایشی مغز سنجیده شد. در مدل آلزایمری، موش صحرایی نر به 7 گروه تقسیم شدند. تمامی گروه ها به جز کنترل و شاهد با تزریق یک طرفه استرپتوزوتوسین به بطن جانبی، مدل آلزایمری القا، شده و به مدت چهار هفته روزانه گروه های کنترل، شاهد و بیمار با آب مقطر و گروه های بیمار درمان شده با دوز 10 و 20 (میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن موش) هسپرتین و نانوکریستال هسپرتین گاواژ شدند. تست های شاتل باکس، ماز صلیبی بالاتر از زمینه و تست شناسایی شیء ج
