اکبر حاجی زاده مقدم

پارکینسون از شایعترین بیماریهای عصبی میباشد که موجب کاهش حافظه و ناتوانی در بازیابی اطلاعات از حافظه بلند مدت میگردد. هسپرتین فلاونوئید است که به مقدار فراوان در میوههای خانواده مرکبات وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات هسپرتین و نانوکریستال آن بر اختلالات حافظه در مدل حیوانی پارکینسونی میباشد. در این مطالعه 94سر موش صحرایی نر به 7گروه کنترل، شاهد، آسیبدیده و چهارگروه تیمارشده تقسیم شدند. تمامی گروهها به جز کنترل و شاهد ، -6هیدروکسی دوپامین را به صورت تزریق درون استریاتومی دریافت نمودند. در ادامه گروههای کنترل و شم آب مقطر و گروههای آسیبدیده دوز 5و ( 01میلیگرم بر کیلوگرم) هسپرتین ونانوکریستال آن را، به مدت چهار هفته، روزانه به صورت گاواژ دریافت کردند. تست چرخشی ناشی از تزریق آپومورفین و شناسایی شیء جدید حیوانات در هفته سوم بعد از تزریق سم صورت گرفت. نتایج نشان داد، تیمار با غلظتهای 5و 01هسپرتین و نانوکریستال آن موجب افزایش معنیدار شاخص شناسایی شیء جدید گردید. نانوکریستال هسپرتین با اثر حفاظتی و آنتی اکسیدانی خود احتمالا میتواند به میزان قابل توجهی سبب کاهش استرس اکسیداتیو و اختلالات حافظه و یادگیری در مدل حیوانی پارکینسونی گردد