اکبر حاجی زاده مقدم

مقدمه: مطالعات اخیر نشان داد هاند که نانوذرات دی اکسید تیتانیوم برای انسان سمی هستند. سیلیمارین به عنوان داروی محافظ کبدی شناخته شده است. در این مطالعه از روش ت هنشینی نانو برای تولید نانوکریستال به منظور بهبود حلالیت سیلیمارین استفاده شد. هدف این مطالعه تعیین نقش حفاظتی سیلیمارین و نانوکریستال آن در درمان آسیب کبدی ناشی از نانوذرات دی اکسید تیتانیوم در موش است. روش کار: در این مطالعه تجربی، مو شهای صحرایی به پنج گروه کنترل، شم، مسموم شده )تجویز خوراکی نانو دی اکسید تیتانیوم با دوز 150 میل یگرم بر کیلوگرم به مدت سه هفته( وگرو ههای مسموم درمان شده با سیلیمارین و نانو سیلیمارین )تجویز خوراکی با دوز 100 میل یگرم بر کیلوگرم به مدت سه هفته پس از تجویز نانو نانوذرات دی اکسید تیتانیوم( تقسیم شدند. در پایان، فعالیت )ALP( وآلکالین فسفاتاز )ALT( آلانین آمینو ترانسفراز ،)AST( آنزی مهای آسپارتات آمینوترانسفراز سرمی و تغییرات هیستولوژیکی کبدی مورد بررسی قرار گرفت. یافت هها: مصرف خوراکی نانوذرات دی اکسید تیتانیوم منجر به افزایش معن یدار فعالیت آنزی مهای .)P > 0/ سرمی و قطر هسته هپاتوسی تها گردید ) 05 )P > 0/ و ) 001 )P > 0/01( ALP و AST، ALT سیلیمارین و نانوکریستال آن سطوح افزایش یافته آنزی مهای کبدی ناشی از مصرف نانوذرات دی اکسید تیتانیوم را کاهش داده و همچنین قطر هسته هپاتوسی تهای مو شهای مسموم شده را کاهش دادند .)P > 0/001( نتیجه گیری: یافت ههای حاصل از این مطالعه نشان داد که سیلیمارین و نانوکریستال آن احتمالا به دلیل خاصیت آنت یاکسیدانی، سبب حفاظت کبدی در برابر آسیب ناشی از مصرف نانو ذره اکسید تیتانیوم می گردد.