یکیی از سنت های جهان آفرینش تزاحم و تضاد مادیات است. ازجمله حاصل این تزاحم وجود شروری همچون بیماری های جسمانی اسیت. برخی از بیماران با بیماری هایی صعب العلاج مواجه بوده و خود و خانواده شان رنج ناشی از بیماری را تجربه می کنند انسیان هایی که نفسی سالم دارند در رنج ناشی بیماری های جسمانی مقاوم تر بوده و می توانند آن را کاهش دهند. این مقاله باروش توصیفیی-تحلیلی تهیه شده و به تطبیق مبانی فکری ابن سینا و ملاصدرا می پردازد. ابن سینا با مبانی فکری خود کمال عقلانی و رسیدن به عقل فعال را موجب رشد نفس آدمی می داند. در مقابل، ملاصدرا به این بسنده ننموده و رشد عقلی و شهودی را توام مدنظر دارد. شکل گیری جهان بینی درست و رفتار طبق آموزه های دینی می تواند در کاهش رنج ناشب از بیماری های جسمانی موثر باشد.
