یکی از مهم ترین تفاوت های نوع انسان از دیگر انواع، عقل می باشد که افراط در این قوه می تواند آدمی را در مسیر نادرست قرار دهد. انسان با عقل می تواند بسیاری از علوم نظری و عملی را درک نموده و حتی مسائل مربوط به جهان بینی خویش را به درستی شکل دهد. از سویی دیگر، گاهی عقل دچار آسیب های جدی شده و توانایی کسب علوم و شکل دهی جهان بینی شایسته را ندارد. چنین انسانی نمی تواند مسیر مناسبی برای شکوفایی کسب کرده و دچار افراط و تفریط می شود. بنابراین، شناخت عوامل عوامل آسیب زا در خردورزی از اهمیت و ضرورت برخوردار می باشد. این تحقیق با روش توصیفی-تحلیلی در پی واکاوی گزاره های کتاب شریف نهج البلاغه درباره عوامل آسیب زا در خردورزی می باشد. یافته های تحقیق حاکی از آن است عوامل فردی مانند تاثیرات منفی هوای نفس، شیطان و جذب جهان مادی شدن می تواند در محدودیت عقل تاثیرگذار باشد. و عوامل اجتماعی مانند عوام زدگی، همنشینی با انسان های نامناسب و انحرافات اجتماعی نیز در این آسیب اهمیت دارند.
