یکی از اندیشمندان مذهبی شیعه که جایگاه علمی اش کمتر مورد بررسی قرار گرفته، ملامحمدکاظم هزارجریبی استرآبادی (متوفای 1234 قمری) است. وی از دانشمندان شیعی اواخر دوره زند و اوایل قاجار است. در زمینه های گوناگون الهیات به ویژه اعتقادات تلاش های متعدد علمی انجام داد که در نسخ خطی بازمانده از وی موجود است. نسخه های خطی بسیاری به زبان فارسی و عربی از هزارجریبی باقی مانده است. تألیفات و تصنیفات و ترجمه های هزارجریبی در نشر و بسط فرهنگ شیعی و تعقل ورزی تأثیر بسزایی داشته است. وی در آثارش به این نکته توجه می کرد که نوشتارش باید مورد استفاده عموم طالبان الهیات قرار بگیرد و به همین دلیل، غالب آثارش به فارسی است. این نوشتار در گردآوری اطلاعات با استفاده از منابع کتابخانه ای به ویژه تصحیح انتقادی نسخ خطی و در پردازش اطلاعات با روش توصیفی-تحلیلی به پاسخ این سؤال می پردازد که مهم ترین بحث های هزارجریبی درباره خداشناسی کدام اند؟ به عنوان یافته های تحقیق می توان به این نکات اشاره نمود که ایشان فطری بودن خداشناسی را می پذیرد ولی مخالف فطری بودن دین اسلام است. وی برای اثبات وجود خدا از دلائل متنوعی مانند برهان امکان و وجوب، برهان نظم و برهان فطرت استفاده کرده است. نیز، برای حل برخی شبهات در خداشناسی به معناشناسی درست برخی صفات الهی مانند اراده، عدالت، و حکمت پرداخته است.
