رشد اخلاقی یکی از موضوعات مهمی است که اندیشمندان اسلامی را به نگارش نوشته هایی پیرامون آن ترغیب نمود. هر یک از آن ها به مسائلی درباره اهمیت و مراحل رشد آثاری نگارش نمودند. ابن سینا به عنوان فیلسوف مسلمان از این مهم مستثنا نبوده و به اهمیت و مراحل رشد اخلاق در کودکی و نوجوان پرداخت. یکی دیگر از اندیشمندان اسلامی غزالی است که با توجه به منازعاتی که با روش فکری ابن سینا و طرفدارانش داشت، به این مهم پرداخت. این مقاله با روش توصفی-تحلیلی با استناد به آثار این دو اندیشمند اسلامی به دغدغه ها و آموزه هایشان درباره رشد اخلاقی کودک و نوجوان می پردازد. یافته های این پژوهش حاکی از توجه عمیق آن دو به وظیفه اخلاقی والدین و مربیان و توجه به مراحل دقیق تربیت اخلاقی می باشد.
