یکی از مسائلی که پیرامون برخی زیارت ها و دعاهای اسلامی وجود دارد، مسئله تقدم «لعن» بر «سلام» است. به عنوان نمونه در قسمت پایانی زیارت عاشورای امام حسین(ع)، انسان هایی به طور خاص و یا عام مورد لعن و نفرت می گیرند. اکنون سؤالی به ذهن خطور می کند که با توجه به مهربانی و بخشایندگی که در ائمّه شیعه(علیهم السلام) و اولیای الهی وجود دارد، چرا لعن کردن برخی انسان های منفی دارای اهمیت بوده و گاهی بر سلام کردن به انسان های کامل مقدم گردید؟ این نوشتار با روش توصیفی-تحلیلی در پی واکاوی دلائل اهمیت و تقدم این مساله بوده و در نتیجه، با استفاده از مبانی عقلی، عرفانی، تجربی و نقلی پاسخ هایی ارائه می گردد. قبل از هر چیز، معنای لعن مورد بررسی قرار گرفته و سپس به دلائل مورد نظر اشاره می شود.
