یکی از بنیادی ترین اصول در نظامات عقلی، اصل علیت است که در تمام امور زندگی جاری و ساری است. لذا کمتر موضوع دینی، علمی، تجربی و... را پیدا می کنید که بی نیاز از اصل علیت باشد. دقت و کنکاش دانشمندان در طول تاریخ باعث شد تا مباحث این اصل، در ابعاد مختلف توسعه پیدا کرده و شاخ و برگ فراوانی پیدا کند. بررسی جایگاه اصل علیت، انواع مختلف علل، کیفیت ارتباط معلول با علت، اصل علیت در قرآن و روایات، سنخیت علت و معلول، نقش اصل علیت در اثبات واجب الوجود و ... بخشی از این مباحث گسترده بحساب می آید. استاد شهید مرتضی مطهری (ره) که از فلاسفه زبردست معاصر و شاگرد علامه طباطبایی (ره) بودند با اشراف کامل نسبت به این اصل و کاربردهای گوناگون آن، در آثار مختلفش به بررسی ابعاد آن پرداخته و زوایای پیدا و پنهان آن را مورد ژرف نگری قرار دادند. سوال اصلی این پژوهش این است که با توجه به رویکرد استاد شهید مطهری، چگونه می توان با استفاده از اصل علیت به اثبات واجب الوجود پرداخت؟ که نگارنده با روش توصیفی – تحلیلی و با استفاده از آثار شهید مطهری این موضوع را مورد کنکاش و تحقیق قرار داده و به این نتیجه دست یافت که عمده ترین تکیه شهید مطهری در اثبات واجب الوجود بر براهینی چون برهان سینوی، برهان وحدت عالَم، برهان حیات و .... استوار است که همگی از فروعات و متکی به اصل علیت می باشند.
