سرا ن اموی ب همنظور ناحق جلوه دادن قیام عاشورا، بر باورهای تأثیرگذار بر افکار عمومی استناد کردند؛ از جمله با مستمسک قراردادن عباراتی چون «این خواست خدا بوده که این مصیبت بر شما وارد شد » و نیز با تکیه بر آیه 30 سوره شوری که «آ نچه از مصیب تها به شما رسید به واسطه اموری است که خودتان فراهم کرده اید »، دست به مغالطه زدند و با روش جبرگرایانه درصدد تبرئه و مُحِق جلو هدادن خویش برآمدند. هدف مقاله حاضر، نقد و بررسی مستندات امویان در این مسئله است. سوال تحقیق این است که چه اشکالات منطقی بر ادعاهای امویان مبنی بر ب هحق جلوه دادن خود در قیام عاشورا وارد است؟ پژوهش حاضر به روش تحلیل محتوا و با مراجعه و بررسی منابع تاریخی و قرآنی صورت گرفته است. یافت هها نشان م یدهد که سران اموی مغالطاتی داشت هاند؛ از جمله مغالطه اراده تکوینی با تشریعی برای توجیه اقدامات ناحق خود؛ به گون های که تعلق مشیت خدا را به فعل بنده نسبت داد هاند! در حال یکه مشیت خدا، به مشیت عبد تعلق م یگیرد نه به فعل او. دیگری توفّای انفس که قتل کربلا را هم به خدا نسبت م یدادند، درحال یکه قتل شهدای کربلا نتیجه ظلم امویان بود، البته خداوند انفس آ نها ر ا ستاند. بن یامیه مغالطه تکوین با تشریع را در موضوع حکومت و پادشاهی هم داشت هاند. با آشکار ساختن ماهیت مغالط هآمیز ادعاهای امویان، روشن شد که حقّانیت قیام عاشورا انکارناپذیر است.
