هدف پژوهش حاضر ، بررسی تأثیر معنای زندگی بر سازگاری مدرسه دانش آموزان با میانجیگری مقابله مساله مدار و پذیرش خود میباشد. روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی بوده است. جامعه آماری، شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهرستان بابل می باشد که با استفاده از شیوه نمونه گیری خوشه ای 208 نفر انتخاب شده اند. جهت گردآوری داده ها، از پرسشنامه معنای زندگی (استیگر و همکاران،2006)، پرسشنامه سازگاری مدرسه(کیم،2002)، پرسشنامه راهبرد مقابله( لازارروس و فولکمن ،1985) و پرسشنامه پذیرش خود (چمبرلین و هاگا، 2001) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطّلاعات نیز از روشهای آمار توصیفی و آمار استنباطی (تحلیل مسیر و ضرایب همبستگی پیرسون)استفاده شد. نتایج نشان داد که معنای زندگی رابطه مثبتی با مقابله مساله مدار، پذیرش خود و سازگاری مدرسه دارد. سازگاری مدرسه نیز با مقابله مساله مدار و پذیرش خود رابطه مثبت دارد. معنای زندگی تاثیر مثبتی روی سازگاری تحصیلی دارد. همچنین مقابله مسئله محور نقش میانجیگرانه چشمگیری در ارتباط با معنا در زندگی و سازگاری با مدرسه دارد اما پذیرش خود نقش میانجی در رابطه معنا در زندگی و سازگاری تحصیلی ندارد. این نشان می دهد که سبک انتزاعی و درونی مانند پذیرش خود برای حل مسائل موثر نیست، اما یک استراتژی رفتاری مستقیم مانند مقابله مسئله مدار کارآمد می باشد.
