هدف پژوهش حاضر، ارائه مدل ساختاری تأثیر ادراک دانش آموزان از محیط کلاس بر خودکارمدی تحصیلی و نگرش به علوم با میانجیگری ادراک از ارزیابی در مدارس متوسطه سطح اول می باشد. روش پژوهش توصیفی از نوع معادلات ساختاری می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مدارس متوسطه سطح اول شهر بابل می باشد که با استفاده از شیوه نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ایی 371 نفر از دانش آموزان انتخاب شده اند. جهت گردآوری داده ها، از پرسشنامه سنجش از محیط کلاس، پرسشنامه ادراک دانش آموزان از ارزیابی، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی و پرسشنامه نگرش به علوم استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطّلاعات نیز از روشهای آمار توصیفی( میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (ضرایب همبستگی پیرسون و مدل سازی معادلات ساختاری) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین همۀ مولفه های محیط کلاس درس و ادراک دانش آموز از ارزیابی با خودکارآمدی تحصیلی و نگرش به علوم رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج معادلات ساختاری نشان داد که سه مولفه محیط کلاس (برابری، حمایت معلم و وابستگی دانش آموزان) تاثیر مستقیم و مثبتی بر نگرش به علوم دارند و دو مولفه (جهت گیری تکلیف و درگیری دانش آموزان) تاثیر مثبتی بر خودکارآمدی تحصیلی دارند. نتایج معادلات ساختاری نشان داد که همۀ مولفه های ادرک دانش آموز از ارزیابی بر خودکارآمدی تحصیلی و نگرش به علوم تاثیر مثبت دارند. سه مولفه ارزیابی (تناسب با یادگیری برنامه ریزی شده، شفافیت و تنوع) تاثیر مستقیم بر خودکارآمدی تحصیلی دارند و تناسب با یادگیری برنامه ریزی شده تنها مولفه ادراک از ارزیابی است که به طور مستقیم بر نگرش به علوم تاثیر می گذارد. همچنین همۀ پنج مولفه ادراک از ارزیابی در تاثیر جهت گیری تکلیف بر خودکارآمدی تحصیلی و نگرش به علوم نقش میانجی دارند. بنابراین می توان گفت ادرک دانش آموزان از محیط کلاس درس و ارزیابی، پیش بینی کننده های مثبت خودکارآمدی تحصیلی و نگرش به علوم هستند.
