مجتبی محسنی

در این تحقیق ابتدا کوپلیمر پیرول- ایندول که از دسته ی پلیمرهای رسانا می باشد به سه روش پلیمریزاسیون امولسیونی، محلول و سوسپانسیونی سنتز شد. در روش پلیمریزاسیون امولسیونی از آمونیوم پراکسی دی سولفات (APS)، در روش پلیمریزاسیون محلول از آهن (III) کلرید (FeCl3) بدون آب و در روش پلیمریزاسیون سوسپانسیونی از بنزوئیل پراکسید به عنوان آغازگر واکنش استفاده شد. در ادامه کوپلیمرهای سنتز شده با استفاده از روش های طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (FT- IR)، اشعه ماوراء بنفش- مرئی (UV- Vis)، رزونانس مغناطیسی هسته پروتون (1H- NMR)، طیف سنجی پراش انرژی پرتو ایکس (EDX)، میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی (FESEM)، آنالیز وزن سنجی حرارتی (TGA)، کالریمتری روبش تفاضلی (DSC) و پراش اشعه ایکس (XRD) شناسایی شده و ساختارشان مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. حلالیت نمونه ها بررسی شد و بر اساس آن حلالیت کوپلیمرها نسبت به هر یک از هموپلیمرهای پیرول و ایندول بهبود یافت. هدایت الکتریکی کوپلیمرها با روش چهار نقطه ای اندازه گیری شد. همچنین میزان سرعت خوردگی فلز مس با کوپلیمرها به عنوان روکش های ضدخوردگی با استفاده از منحنی تافل بررسی گردید که مشخص شد می توان از این کوپلیمرها به عنوان روکش های ضدخوردگی استفاده کرد. فعالیت های بیولوژیکی نمونه ها مانند ضد اکسایشی و ضد باکتریایی به ترتیب با استفاده از 2، 2- دی فنیل- 1- پیکریل هیدرازیل (DPPH) و باکتری های مختلف گرم مثبت و گرم منفی مورد ارزیابی قرار گرفتند. بر این اساس مشخص گردید این نمونه ها دارای فعالیت ضد اکسایشی بوده و نیز می توانند به عنوان یک باکتری کش در مقابل باکتری های گرم مثبت عمل کنند. در بررسی ها و مقایسه های به عمل آمده طی مطالعات و آنالیزهای بالا مشخص شد که روش پلیمریزاسیون امولسیونی به دلیل خواصی چون حلالیت وهدایت الکتریکی بیشتر، فعالیت ضدخوردگی مناسب تر و خواص مورفولوژی و بیولوژیکی بهتر، نسبت به دو روش دیگر و همچنین نسبت به هموپلیمرهای پیرول و ایندول بهتر و کار آمدتر می باشد. در قسمت دوم پژوهش، نانوکامپوزیت کوپلیمر پیرول- ایندول با نانو لوله های کربنی چند دیواره عاملدار اسیدی (MWCNTs- COOH) با نسبت های وزنی متفاوت و با روش پلیمریزاسیون درجا سنتز شد و مشخص گردید کامپوزیت دارای نانو لوله های کربنی با نسبت وزنی بیشتر (نسبت وزنی مونومر به نانوذره