باکتری هایی که در مناطق سخت زندگی می کنند از مکانیسم های ترمیمی ویژه ای برخوردارند. یک نمونه از آنها باکتری های مقاوم به خشکی می باشند که در مقابل پرتو های یون زا نیز از مکانیسم های ترمیمی مشابهی استفاد می کنند و آسیب های وارده به ژنوم خود را ترمیم می نمایند. داینوکوکوس رادیودورانس به عنوان مقاوم ترین سلول رویشی به پرتو های گاما و فرابنفش شناخته شده و توجه محققان را به خود جلب نموده است. در این این مطالعه به جدا سازی، شناسایی و بررسی باکتری های مقاوم به پرتو گاما از خاک مناطق بسیار خشک ایران می پردازیم. تعداد 24 نمونه خاک از مناطق مختلف کویر لوت جمع آوری شد. نمونه ها پس از تیمار اولیه با 10 کیلوگری پرتو گاما، به محیط کشت TSB منتقل شد. به منظور بررسی میزان مقاومت به پرتو، سویه های جدا شده در معرض دوز های مختلف پرتو گاما قرار گرفتند و تعداد باکتری های زنده شمارش شد. شناسایی سویه های مورد نظر با آنالیز مولکولی ژن 16s rRNA و بررسی های فیلوژنی صورت پذیرفت از20 سویه جدا شده، 3 سویه به نام های LD5, LD4وLD7 ، مقاومت بیشتری به پرتو گاما نشان داد. این سویه ها گرم منفی و میله ای شکل با کلنی هایی صورتی رنگ بودند. جدایه LD4 به 15 کیلوگری پرتو گاما مقاومت نشان داد اما جدایه های LD5 و LD7 در برابر 10 کیلو گری مقاوم بودند. بررسی های مولکولی و رسم درخت فیلوژنی نشان داد که جدایه های LD4 و LD5 متعلق به جنس داینوکوکوس بوده و جدایه LD7 متعلق به جنس برووندیموناس می باشد. مقاومت بالای این جدایه ها در برابر آسیب های وارده به ژنوم، آنها را به عنوان گزینه مناسبی برای حذف فلزات سنگین و نیز تصفیه پساب آلوده به مواد رادیو اکتیو مطرح می کند.
