مجتبی محسنی

استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) و استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به ونکومایسین (VRSA)، یکی از شایع‌ترین عفونت‌های بیمارستانی در انسان و حیوانات هستند. ژن mecA در اس. اورئوس نشانگر MRSA و ژن VanA نشانگر VRSA است. هدف اصلی این مطالعه شناسایی میزان شیوع mecA و vanA بوده که به ترتیب باعث مقاومت به متی‌سیلین و ونکومایسین می‌شوند. 100 نمونه (8 نمونه از سوختگی، 68 نمونه از زخم، 11 نمونه از زخم پوستی و 13 نمونه از ادرار) از بیماران بیمارستان آموزشی الحسین و کلینیک‌های پزشکی در استان المثنی جمع‌آوری شد و آزمایش‌های بیوشیمیایی برای شناسایی باکتری، روی آن‌ها انجام شد. برای این مطالعه، از روش انتشار دیسک اصلاح‌شده کربی‌بائر استفاده شد. DNA از جدایه‌ها استخراج شده و سپس آزمایش PCR برای تکثیر ژن‌های mecA و VanA انجام شد. نتایج بدست آمده، بر وجود اس. اورئوس در 41 نمونه از 100 نمونه تایید داشت. جدایه‌های اس. اورئوس، مقاومت بالایی را در برابر متی‌سیلین و ونکومایسین، به ترتیب 70 و 80 درصد نشان دادند. جدایه‌ها همچنین به سایر داروها مانند CX (60%) مقاوم بودند، اما به بعضی آنتی‌بیوتیک‌ها حساسیت نشان دادند. این آنتی‌بیوتیک‌ها G (%40)، CIP (50%)، AZM (30%) و T (30%) بودند. نتایج PCR نشان داد که از 41 ایزوله (41%) اس. اورئوس، 25 نمونه برای mecA (97/60) و 19 نمونه (3/46) برای VanA مثبت بودند. اس. اورئوس یک باکتری گرم مثبت می‌باشد که بیش از یک قرن است که توجه جامعه پزشکی را به خود جلب کرده است. ظهور سویه‌های MRSA و VRSA در جامعه، خطر عفونت‌های ناشی از این سویه‌ها را افزایش داده است؛ زیرا معمولاً مقاومت چند دارویی را نشان می‌دهند. از این سو، نیاز به مراقبت مستمر و نظارت بر حضور MRSA و VRSA در جامعه وجود دارد و درک واضح تر از پویایی گسترش سویه‌های MRSA و VRSA، به کنترل انتشار آن کمک خواهد کرد.