1403/10/06
مجتبی محسنی

مجتبی محسنی

مرتبه علمی: دانشیار
ارکید: 0000-0002-5709-6600
تحصیلات: دکترای تخصصی
اسکاپوس: 55937730000
دانشکده: دانشکده علوم پایه
نشانی: بابلسر، پردیس دانشگاه مازندران، مجموعه علوم زیستی، گروه میکروبیولوژی
تلفن: +98-11-3530-2497

مشخصات پژوهش

عنوان
باکتری‌های نورافشان دریای مازندران: جداسازی، شناسایی و بررسی ویژگی‌های مولکولی
نوع پژوهش
پایان نامه
کلیدواژه‌ها
باکتری‌های نورافشان، دریای مازندران، ویژگی مولکولی
سال 1402
پژوهشگران آرش آذری(دانشجو)، محمد جواد چایچی(استاد مشاور)، مجتبی محسنی(استاد راهنما)

چکیده

باکتری‌های نورافشان، گروه منحصر به فردی از میکروارگانیسم‌ها می‌باشند که به دلیل واکنش‌های بیوشیمیایی خاص، نور مرئی ساطع می‌کنند. دریای مازندران به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین مناطق آبی محصور، اکوسیستم جالبی برای کشف این موجودات نورافشان ارائه می‌کند. هدف این مطالعه جداسازی، شناسایی و بررسی مولکولی باکتری‌های نورافشان موجود در دریای مازندران است. نمونه‌ها از 23 منطقه نزدیک ساحل و فراساحل از سراسر دریای مازندران در شمال ایران جمع‌آوری شد. نمونه‌ها در محیط کشت مایع SWB تلقیح و در دمای 28 درجه سانتی‌گراد به مدت 24 ساعت گرمخانه‌گذاری شد. سپس برای جداسازی باکتری‌های نورافشان به محیط آگاردار SWA منتقل شد. کلنی‌های نورافشان، از طریق انتشار نور مرئی در اتاق تاریک انتخاب شدند. جدایه‌ها از نظر مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی مورد بررسی قرار گرفتند که 5 جدایه برای شناسایی مولکولی انتخاب شدند. شناسایی مولکولی جدایه‌های نورافشان با آنالیز توالی‌یابی ژن 16S rDNAبه کمک واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) انجام شد و در نهایت درخت فیلوژنی مربوط به جدایه‌ها رسم شد. نتایج نشان داد تعداد 19 باکتری نورافشان (MAZ1-MAZ19) از دریای مازندران جداسازی شد. تمام جدایه‌ها گرم‌منفی بوده و از نظر مورفولوژی به صورت میله‌ای و میله‌ای خمیده و میله‌ای کوتاه بودند. همچنین نتایج نشان داد جدایه MAZ12 که دارای بیش‌ترین فعالیت نورتابی بود، از نظر ژنی 29/98 درصد با باکتری فتوباکتریوم مانداپامنسیس همولوژی داشته است. نتایج پژوهش حاضر بینش ارزشمندی در مورد حضور و تنوع باکتری‌های نورافشان در دریای مازندران ارائه می‌دهد. با روشن‌کردن جنبه‌های ژنتیکی و اکولوژیکی این میکروارگانیسم‌ها، به درک ما از بیولومینسانس به عنوان یک ویژگی سازگار و عملکردی در محیط‌های دریایی، کمک می‌کند. علاوه بر این، یافته‌های این پژوهش ممکن است کاربردهایی در بیوتکنولوژی و نظارت بر محیط‌زیست داشته باشد.