مجتبی محسنی

افزایش شدید مصرف انرژی در جهان و تولید زباله از چالش های مهم زیست محیطی است. هضم بی هوازی میکروبی زباله ها همراه با تولید گاز متان و کود، روش اقتصادی و دوستدار محیط زیست می باشد. هم هضمی سوبستراهای مناسب با نسبت اختلاط درست، مشکلات هضم تنها را برطرف می کند. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر هم هضمی نیشکر و جلبک دریای مازندران بر تولید بیوگاز بود. برای اندازه گیری تولید بیوگاز در هاضم، تیمارهای مختلف شامل نیشکر، جلبک و مخلوط آنها به دو صورت تیمار نشده و تیمار شده با سدیم هیدروکسید یک مولار تهیه شد. در هر هاضم بیهوازی، حجم 20 میلی لیتر مایع تلقیح (کود گاوی) و دو گرم سوبسترا اضافه شد و حجم نهایی هاضم با آب به 80 میلی لیتر رسانده شد. بیوراکتور هاضم به مدت 30 روز در دمای 37 درجه سانتی گراد گرمخانه گذاری شد. حجم بیوگاز تولیدی در هاضم ها در فواصل زمانی 5 روز اندازه گیری شد. نتایج بررسی تولید بیوگاز نشان داد بیشترین حجم تولید گاز در هاضم حاوی نیشکر تیمار نشده در 5 روز نخست به مقدار روزانه (v/v) 57/22 درصد بود. همچنین کمترین مقدار گاز هاضم اخیر در 5 روز پایانی به مقدار روزانه (v/v) 2/0 درصد تولید شد. مقدار تولید بیوگاز در هاضم حاوی نیشکر تیمار شده با سدیم هیدروکسید یک مولار، مناسب بود به طوری که در 5 روز پایانی دوره، مقدار گاز تولید شده روزانه (v/v) 36/5 درصد بود. همچنین نتایج تولید بیوگاز در هم هضمی نیشکر و جلبک، بطور میانگین روزانه (v/v) 184/3 درصد بود که در مقایسه با میانگین مقدار تولید روزانه گاز طی دوره 30 روزه، بیشتر از هر دو هاضم حاوی نیشکر تیمارنشده و تیمار شده بود. نتایج مطالعه حاضر نشان داد هم هضمی نیشکر با جلبک، میزان تولید بیوگاز را افزایش می دهد. همچنین انجام پیش تیمار قلیایی باعث افزایش و تداوم تولید گاز شد. افزایش راندمان تولید بیوگاز به روش هم هضمی نیاز به مطالعات بیشتر دارد.